«Φρουροί» της Δύσης vs Άλτες της Ανατολής.

Την τελευταία βδομάδα, μέσα στην συνολική έξαρση που γνωρίζει το ζήτημα του προσφυγικού, πολλές χώρες (εντός και εκτός Ε.Ε.) όπως Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Αυστρία, ΠΓΔΜ, Τουρκία έχουν υψώσει φράχτες και έχουν προχωρήσει στο κλείσιμο των συνόρων τους. Προφανώς, αυτή η στάση δεν συνιστά μονομερή απόφαση, αλλά μια κοινή ευρωπαική πολιτική. Το προσφυγικό έρχεται να επιβεβαιώσει την πολιτική και κοινωνική κρίση του καπιταλιστικού και νεοφιλελεύθερου μοντέλου εν γένει. Φτάνει σε τέλμα η εποχή που η Δύση κατάφερνε να ελέγξει την ενδοιμπεριαλιστική της διένεξη μεταφέροντάς την στην Ανατολή με τη μορφή επεκτατικών πολέμων. Ως λογικό επακόλουθο αυτή η κατάσταση πυροδότησε τις πολυπληθείς προσφυγικές ροές, βρίσκοντας τη Δύση απροετοίμαστη να τις δεχτεί και να δώσει μια ουσιαστική λύση στο ζήτημα.

Πρώτες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τις προσφυγικές ροές οι μεσογειακές χώρες, πάντα υπακούοντας στις υποδείξεις της κεντρικής πολιτικής γραμμής της Ε.Ε. Αυτές αποδείχτηκε ότι ήταν το κλείσιμο των χερσαίων συνόρων και η ύψωση φραχτών, οι περιπολίες των σωμάτων καταστολής και εκτάκτου ανάγκης της FRONTEX στο Αιγαίο και η δημιουργία hot spots  που μάλλον σε συνθήκες εγκλεισμού υπάγονται παρά σε κέντρα ουσιαστικής φιλοξενίας και παροχής βοήθειας. Στα πλαίσια αυτής της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δέχεται την «ελεημοσύνη»  της Ε.Ε. και την «βοήθεια» του NATO για την αποτελεσματική επίλυση του «προβλήματος» με περιπολίες θαλάσσιων συνόρων και δημιουργία hot spots.

Η Ε.Ε. φαίνεται να κατανέμει «ρόλους» στα κράτη-μέλη, δίνοντας στην Ελλάδα αυτόν του υποδοχέα μεταναστών και προσφύγων. Στο πλαίσιο αυτό διακρίνει μετανάστες και πρόσφυγες δίνοντας προτεραιότητα στους δεύτερους, ώστε να τους αξιοποιήσει η Ευρώπη διττά. Από τη μία για να απαντήσει στις ανάγκες της αγοράς και του ανταγωνισμού και από την άλλη για την κατασκευή της ταυτότητας εκείνης του μετανάστη ως εσωτερικού εχθρού των εθνών-κρατών, υπεύθυνου για την ανεργία και των επικίνδυνων τρομοκρατικών ισλαμιστικών επιθέσεων. Ως εκ τούτου, οξύνεται ο αντισλαμισμός και η ξενοφοβία. Από αυτά προκύπτει και η ταξική χροιά που αποκτά το προσφυγικό, καθώς η Ευρώπη εκμεταλλεύεται τα μορφωμένα μεσοαστικά στρώματα των προσφύγων( κατά κύριο λόγο Σύριων) μετατρέποντάς τους σε εξειδικευμένο φτηνό εργατικό δυναμικό.

Η Ευρώπη αν και αποτελεί τη μόνη διέξοδο επιβίωσης των κατατρεγμένων συνανθρώπων μας, αυτή οχυρώνεται οδηγώντας πολλούς και πολλές στο θάνατο. Η  Ε.Ε. εθελοτυφλεί σχετικά με το ζήτημα των παράνομων διακινητών αποσιωπώντας τους θανάτους  ευχόμενη μάλιστα πολλές φορές  για αυτούς. Όσοι κατορθώσουν να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά από το δύσκολο ταξίδι στη θάλασσα, έρχονται αντιμέτωποι με το ρατσισμό και την εργατική εκμετάλλευση από την κοινωνία και τα κράτη. Χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε λιμάνια και πλατείες σε πρόχειρους καταυλισμούς κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Τα σύνορα της Ελλάδας με τις χώρες των Βαλκανίων και την Ευρώπη έκλεισαν εντελώς. Η κυβέρνηση Τσίπρα συνυπέγραψε το κλείσιμο του προσφυγικού διαδρόμου και έχει συνευθύνη για τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα. Πρόκειται για τη χάραξη μιας πολιτικής που οδήγησε εκατοντάδες πτώματα να ξεβράζονται στις ακτές της χώρας και χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά να σέρνονται και να χάνονται στους δρόμους της Ευρώπης φρούριο έρμαια στις διαθέσεις κάθε λογής εμπόρων.

Απέναντι στην σε πρώτο χρόνο απάνθρωπη πολιτική της Ε.Ε. τo κίνημα των από κάτω υπήρξε δυναμικό. Οι ήδη υπάρχουσες δομές αλληλεγγύης δραστηριοποιήθηκαν ακόμη περισσότερο αλλά δημιουργήθηκαν και νέες. Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούνται αρκετές δομές και ομάδες   όπως Refugees Welcome GR, Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών,  Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Nosotros, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Στέκι Μεταναστών, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων Κάνιγγος 22,  Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», Στέγαστρο – Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Στέκι Γαλατσίου , Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βριλησσίων που καλύπτουν ανάγκες στέγασης, συλλογής και διανομής τροφίμων, πληροφόρησης υγειονομικής περίθαλψης και το κυριότερο οργανώνουν το κομμάτι της έμπρακτης αλληλεγγύης ώστε να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Είναι παράλληλα αναγκαίο να δημιουργηθούν τόσο νέες δομές στέγασης αλλά και να ενισχυθούν οι υπάρχουσες με διπλό στόχο τόσο την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες κα μετανάστες όσο και τη γείωση του ζητήματος στην ελληνική κοινωνία, αναδεικνύοντας τους πραγματικά υπεύθυνους . Ωστόσο, σαφώς τέτοιες δομές δεν αποτελούν λύση στο προσφυγικό ζήτημα αλλά απόδειξη τόσο του ποιος πραγματικά είναι κοινός εχθρός μεταναστών/προσφύγων και "αλληλέγγυων" όσο και του ελλείμματος ακούσιου και εκούσιου της κυβέρνησης να διαχειριστεί την κατάσταση. Εν τέλει αποδείκνύουν πώς αποδεικνύουν το πώς οι από κάτω μπορούν να οργανωθούν και να δώσουν απαντήσεις.

Σαφώς δε αρκούμαστε σε ρηχό και πρόσκαιρο  «ανθρωπισμό» βλ. ΣΚΑΙ, Εκκλησία, ΜΚΟ, αλλά  αντιπροτάσουμε στη φιλανθρωπία τη δική μας αλληλεγγύη μέσα από τη συμμετοχή σε ανοιχτές υποστηρικτικές δομές και πρωτοβουλίες για την υλική στήριξη σε καθημερινή βάση μεταναστών και προσφύγων. Απαντώντας λοιπόν στην εξαθλίωση και στον κοινωνικό και πολιτικό πόλεμο που ανοίγει η Ευρώπη σε αυτούς, όλοι οι κοινωνικοί χώροι και οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από τα αιτήματα για ανοιχτά σύνορα, ασφαλή και ελεύθερη μετακίνηση , δικαίωμα όλων στη διαμονή και την εργασία, αντιλαμβανόμενοι/ες τους πρόσφυγες-μετανάστες όχι σαν εχθρούς αλλά σαν καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που οδηγούνται στο θάνατο και την εξαθλίωση.