Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Τα κεκτημένα δικαιώματα τόσων χρόνων σε εργασία,υγεία και παιδεία έχουν πάψει εδώ και αρκετό διάστημα να είναι αυτονόητα. Τα τελευταία τρία χρόνια ιδιαίτερα, με την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ, ΔΗΜΑΡ ένα καθεστώς επισφάλειας και ανελευθερίας τείνει να εδραιωθεί σ’ όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας. Παράλληλα με το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου οικοδομείται ήδη από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το μοντέλο του ευέλικτου εργαζομένου, σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς και ενάντια στις ανάγκες των πολλών.
Το νέο νομοσχέδιο καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση) καθώς και την αυτονομία της ακαδημαϊκής κοινότητας αφού διαλύει όλες τις διαδικασίες που έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα ( Γενικές συνελεύσεις, διοικητικά συμβούλια,σύγκλητος) σε επίπεδο καθηγητών και φοιτητών και άρα τον ουσιαστικό διάλογο μέσα στις σχολές. Τη διοίκηση του πανεπιστημίου αναλαμβάνει τώρα ένα συγκεντρωτικό Συμβούλιο Διοίκησης που αποτελείται κυρίως από εξωπανεπιστημιακούς.
Στόχος του φοιτητικού κινήματος ,και πριν από αυτό όλων των φοιτητών, δεν θα πρέπει να είναι μόνο η ανατροπή του υπάρχοντος νόμου και των πολιτικών που τον υποστηρίζουν αλλά και η επαναλειτουργία των φοιτητικών συλλόγων μέσω της ενεργής συμμετοχής μας στις Γενικές Συνελεύσεις και στις υπόλοιπες διαδικασίες του. Έτσι η κουβέντα γύρω απ τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα θα διαχέεται σ’ όλους τους φοιτητές και θα μπορούν να προκύπτουν αντιπροτάσεις και πρωτοβουλίες από τα κάτω με στόχο το αντιπαράδειγμα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Επιπλέον οι Γ.Σ αποτελούν το μεγαλύτερο όπλο των φοιτητών αφού μέσα από αυτές δεν καλούνται απλά να ενημερωθούν ή να συζητήσουν για τα τρέχοντα ζητήματα του Συλλόγου αλλά και να νομιμοποιήσουν ή να απορρίψουν τις αποφάσεις άλλων οργάνων –όπως τα Διοικητικά Συμβούλια των φοιτητών και των καθηγητών.
Σε ενιαίους Φοιτητικούς Συλλόγους ,όπως αυτός της φιλοσοφικής, η Γ.Σ αφορά όλα τα τμήματα της σχολής και πολλές φορές λειτουργεί αποθαρρυντικά και μη δημιουργικά για τα μέλη της αφού μπορεί να θεωρούν ότι δεν συμμετέχουν με ίσους όρους στη συζήτηση. Αυτό θα μπορούσε να λυθεί είτε μέσα από διάσπαση τους ενιαίου συλλόγου σε τμηματικούς(πχ φοιτητικός σύλλογος ΦΠΨ) και θα διευκόλυνε κατά πολύ τη συζήτηση μεταξύ των φοιτητών του κάθε τμήματος –κάτι που επιτυγχάνεται μόνο από καταστατική συνέλευση, δηλαδή συνέλευση που προϋποθέτει το ½ των εγγεγραμμένων στο Σύλλογο - είτε μέσα από την ενεργότερη συμμετοχή των φοιτητών στις διαδικασίες του συλλόγου. Για τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας και στο όραμα μας χρειάζεται να παρεμβαίνουμε με την άποψη μας σ’ όσες λειτουργίες διαμορφώνουν την καθημερινότητα μας μέσα στις σχολές και να διεκδικούμε το διάλογο για όσα ζητήματα αφορούν τη κοινωνία και το ρόλο μας σε αυτή. Η νεολαία –και ειδικά η νεολαία που σπουδάζει- έπαιζε πάντα κυρίαρχο ρόλο στα κινήματα των καιρών της, ριζοσπαστικοποιώντας τη κοινωνία και διεκδικώντας ένα μέλλον απαλλαγμένο από τη κουλτούρα του συντηρητισμού και του αυταρχισμού και δομημένο πάνω σε συλλογικές και προοδευτικές αξίες. Στη σημερινή συγκυρία με την αυταρχικοποίηση, τη καθημερινή τρομοκρατία από τα ΜΜΕ, το κρατικό εκφασισμό και τη νεοναζιστική κουλτούρα να κερδίζουν έδαφος πρέπει να αντιστρέψουμε τη κατάσταση μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους. Ξεκινώντας από το άσυλο μπορούμε να προβάλλουμε τις ιδέες μας, να συζητήσουμε και να απαντήσουμε σε όσα περιορίζουν τις ελευθερίες μας και να κάνουμε τα πανεπιστήμια από προπύργια της εντατικοποίησης παράγοντες εκδημοκρατισμού της κοινωνίας, πυρήνες αλληλεγγύης και αντίστασης ,πεδίο διεκδίκησης.
ΓΙΝΕΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ- ΔΙEΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ!
Το νέο νομοσχέδιο καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση) καθώς και την αυτονομία της ακαδημαϊκής κοινότητας αφού διαλύει όλες τις διαδικασίες που έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα ( Γενικές συνελεύσεις, διοικητικά συμβούλια,σύγκλητος) σε επίπεδο καθηγητών και φοιτητών και άρα τον ουσιαστικό διάλογο μέσα στις σχολές. Τη διοίκηση του πανεπιστημίου αναλαμβάνει τώρα ένα συγκεντρωτικό Συμβούλιο Διοίκησης που αποτελείται κυρίως από εξωπανεπιστημιακούς.
Στόχος του φοιτητικού κινήματος ,και πριν από αυτό όλων των φοιτητών, δεν θα πρέπει να είναι μόνο η ανατροπή του υπάρχοντος νόμου και των πολιτικών που τον υποστηρίζουν αλλά και η επαναλειτουργία των φοιτητικών συλλόγων μέσω της ενεργής συμμετοχής μας στις Γενικές Συνελεύσεις και στις υπόλοιπες διαδικασίες του. Έτσι η κουβέντα γύρω απ τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα θα διαχέεται σ’ όλους τους φοιτητές και θα μπορούν να προκύπτουν αντιπροτάσεις και πρωτοβουλίες από τα κάτω με στόχο το αντιπαράδειγμα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Επιπλέον οι Γ.Σ αποτελούν το μεγαλύτερο όπλο των φοιτητών αφού μέσα από αυτές δεν καλούνται απλά να ενημερωθούν ή να συζητήσουν για τα τρέχοντα ζητήματα του Συλλόγου αλλά και να νομιμοποιήσουν ή να απορρίψουν τις αποφάσεις άλλων οργάνων –όπως τα Διοικητικά Συμβούλια των φοιτητών και των καθηγητών.
Σε ενιαίους Φοιτητικούς Συλλόγους ,όπως αυτός της φιλοσοφικής, η Γ.Σ αφορά όλα τα τμήματα της σχολής και πολλές φορές λειτουργεί αποθαρρυντικά και μη δημιουργικά για τα μέλη της αφού μπορεί να θεωρούν ότι δεν συμμετέχουν με ίσους όρους στη συζήτηση. Αυτό θα μπορούσε να λυθεί είτε μέσα από διάσπαση τους ενιαίου συλλόγου σε τμηματικούς(πχ φοιτητικός σύλλογος ΦΠΨ) και θα διευκόλυνε κατά πολύ τη συζήτηση μεταξύ των φοιτητών του κάθε τμήματος –κάτι που επιτυγχάνεται μόνο από καταστατική συνέλευση, δηλαδή συνέλευση που προϋποθέτει το ½ των εγγεγραμμένων στο Σύλλογο - είτε μέσα από την ενεργότερη συμμετοχή των φοιτητών στις διαδικασίες του συλλόγου. Για τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας και στο όραμα μας χρειάζεται να παρεμβαίνουμε με την άποψη μας σ’ όσες λειτουργίες διαμορφώνουν την καθημερινότητα μας μέσα στις σχολές και να διεκδικούμε το διάλογο για όσα ζητήματα αφορούν τη κοινωνία και το ρόλο μας σε αυτή. Η νεολαία –και ειδικά η νεολαία που σπουδάζει- έπαιζε πάντα κυρίαρχο ρόλο στα κινήματα των καιρών της, ριζοσπαστικοποιώντας τη κοινωνία και διεκδικώντας ένα μέλλον απαλλαγμένο από τη κουλτούρα του συντηρητισμού και του αυταρχισμού και δομημένο πάνω σε συλλογικές και προοδευτικές αξίες. Στη σημερινή συγκυρία με την αυταρχικοποίηση, τη καθημερινή τρομοκρατία από τα ΜΜΕ, το κρατικό εκφασισμό και τη νεοναζιστική κουλτούρα να κερδίζουν έδαφος πρέπει να αντιστρέψουμε τη κατάσταση μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους. Ξεκινώντας από το άσυλο μπορούμε να προβάλλουμε τις ιδέες μας, να συζητήσουμε και να απαντήσουμε σε όσα περιορίζουν τις ελευθερίες μας και να κάνουμε τα πανεπιστήμια από προπύργια της εντατικοποίησης παράγοντες εκδημοκρατισμού της κοινωνίας, πυρήνες αλληλεγγύης και αντίστασης ,πεδίο διεκδίκησης.
ΓΙΝΕΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ- ΔΙEΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου