Αποτελέσματα ΓΣ φοιτητικού συλλόγου Φιλοσοφικής 16/12 και κείμενο απόφασης

Αποτελέσματα

πλαίσιο ΑΡΕΝ: 122 

πλαίσιο ΜΑΣ:120

πλαίσιο ΕΑΑΚ: 119

ανεξάρτητο πλαίσιο ανοιχτή σχολή: 62

πλαίσιο Αγωνιστικών Κινήσεων: 19

Λευκά: 15

Δεν καλούμαστε να διαχειριστούμε την ήττα αλλά να διαμορφώσουμε τους όρους της νίκης

Ενώ μπαίνουμε στην 15^η εβδομάδα που οι απεργοί-εργαζόμενοι-ες του ΕΚΠΑ καλούνται να συνεχίσουν τον δίκαιο αγώνα για τις ζωές τους και το πανεπιστήμιο, παράλληλα εντείνεται η πίεση απ τη μεριά του κράτους και αντιδραστικών μερίδων της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στο εσωτερικό του πανεπιστημίου, η τελευταία συνεδρίαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ αποφάσισε πως οι δεσμεύσεις του Αρβανιτόπουλου αρκούν για να επιστρέψουν οι εργαζόμενοι-ες στις δουλειές τους ακόμα κι αν επί της ουσίας παραμένουν απολυμένοι-ες και ανακοίνωσε την έναρξη των μαθημάτων από τη Δευτέρα 16/12. Σε αντίθεση με τη στάση της Συγκλήτου και παρά τις πιέσεις του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων αποφάσισε τη συνέχιση της απεργίας. Και αυτό ακριβώς γιατί δεν τρέφουν αυταπάτες για την εγγύηση και τη φερεγγυότητα μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης που καθημερινά καταπατά το σύνταγμα και τις τυπικές διαδικασίες της αστικής δημοκρατίας. Ακόμα περισσότερο δε μπορούν να εμπιστευτούν μια κυβέρνηση που παράλληλα με τις εγγυήσεις της διώκει τον πρύτανη για παράβαση καθήκοντος επειδή η Σύγκλητος έπραξε το αυτονόητο, ανέστειλε τη λειτουργία του ιδρύματος λόγω αδυναμίας λειτουργίας χωρίς το διοικητικό προσωπικό. Παράλληλα και σύμφωνα με την ολοκληρωτική επιλογή της κυβέρνησης να στοχοποιεί και να ποινικοποιεί τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες (διώξεις και ποινιοκοποίηση του κινήματος των Σκουριών στη Χαλκιδική) οι εισαγγελικές αρχές καλούν τα μέλη της απεργιακής επιτροπής σε απολογία!; Υπό αυτήν την πίεση και οι εργαζόμενοι-ες αποφάσισαν να σταματήσουν τις περιφρουρήσεις αλλά όχι και τον αγώνα τους!

Από αυτή τη σκοπιά οι φοιτητικοί σύλλογοι καλούνται να υλικοποιήσουν την αλληλεγγύη τους και να συνεχίσουν τον αγώνα τους, όταν μάλιστα μια σειρά κομβικών αιτημάτων τους που άπτονται άμεσα των φοιτητικών συμφερόντων, όπως η μη εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπουλου-Αρβανιτόπουλου, όχι μόνο δεν έχουν ικανοποιηθεί αλλά και προωθούνται εκ νέου από τη μεριά του αντιπάλου. Καλούμαστε να αποδομήσουμε  τόσο την κυρίαρχη προπαγάνδα όσο και λογικές εντός του κινήματος που ενσωματώνουν την ήττα. Σε καμία περίπτωση λοιπόν η κουβέντα για το εξάμηνο με τους εκβιαστικούς όρους της κυβέρνησης που επενδύει στον κοινωνικό αυτοματισμό δε μπορεί να επικαθορίζει τη στάση μας, αν θέλουμε να είναι αγωνιστική. Ένα εξάμηνο διάτρητο και από ακαδημαϊκή σκοπιά η οποία είναι απαραίτητη αν θέλουμε ένα αντιπαραθετικό μοντέλο πανεπιστημίου κόντρα στην εντατικοποίηση και τη μετατροπή του σε κέντρο κατάρτισης. Ξέρουμε βέβαια πως  δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετική η στάση της κυβέρνησης όταν το βασικό της σχέδιο είναι η επίθεση στον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία και συνολικά την κοινωνία καθώς και η εμπέδωση της πειθάρχησης, του αυταρχισμού και της ματαίωσης.

Συγκεκριμένα οι απολύσεις των διοικητικών έρχονται για να ολοκληρώσουν μια συνολική επίθεση στο πανεπιστήμιο. Πρόκειται για μια συνολική αναδιάρθρωση του ως τώρα δημόσιου, δωρεάν και αυτοδιοικητικο πανεπιστημίου σύμφωνα με τις επιταγές των μνημονίων. Έχει ξεκινήσει από το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου που ορίζει ένα αυταρχικό μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου, παραβιάζοντας το κεκτημένο μιας δημοκρατικής λειτουργίας, μέσω των Συμβουλίων Ιδρύματος. Έτσι άνοιξε και η κουβέντα για σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, για εισαγωγή κύκλων σπουδών, την επιβολή διδάκτρων, την κατάργηση των συγγραμμάτων. Όλο αυτό το σχέδιο έρχεται να υλοποιηθεί σήμερα μέσω των προτύπων κανονισμών εσωτερικής λειτουργίας και το νέο Οργανισμό, μέσα από τον οποίο, καθόλου τυχαία, θα γίνει και η επαναπρόσληψη των εργαζομένων σύμφωνα με τις όποιες δεσμεύσεις του υπουργού. Και αυτές οι απολύσεις (έστω και με τη μερική τους απόσυρση) έρχονται για να ολοκληρώσουν και να προωθήσουν τις καταργήσεις σχολών και τμημάτων σύμφωνα με το σχέδιο Αθηνά, ενάντια στο οποίο ο σύλλογος μας κατάφερε μια πρώτη νίκη την περασμένη χρονιά. Το κενό βέβαια μετά τις διαθεσιμότητες θα καλύψουν ιδιωτικές εταιρίες που θα προσφέρουν φτηνή και ευέλικτη εργασία με το μπλοκάκι (μάλιστα για το ΕΚΠΑ υπάρχουν και τα πρώτα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία έχει ξεκινήσει η αναζήτηση εργολαβιών που θα αναλάβουν).

Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνουμε πως αυτός είναι και δικός μας αγώνας τον οποίο θα πρέπει να δώσουμε πολύ πιο μαχητικά και σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες και τα αυτόνομα χαρακτηριστικά του κάθε κοινωνικού χώρου. Πρόκειται όμως και για έναν αγώνα πολύ πιο συνολικό καθώς αυτή είναι και η μια πτυχή της κοινωνίας που μας επιβάλλουν. Αυτό είναι το σχέδιο τους και για τη δημόσια Υγεία και συνολικά για τις δημόσιες παροχές σε μία προσπάθεια να περιορίσουν τη δημόσια σφαίρα και να την εντάξουν στην επέκταση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Προφανώς μια τόσο βίαιη κίνηση εξωθεί τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στην εξαθλίωση και υποβαθμίζει τις ζωές μας. Η άλλη πτυχή είναι αυτή του μαύρου και της αστυνομικής επέμβασης στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ των εργαζομένων της, των καθημερινών επιθέσεων της αστυνομίας, των επιτάξεων και των επιστρατεύσεων, του φασισμού που προωθεί τη Χρυσή Αυγή.

Για μας η εκπομπή της ΕΡΤ μέσα από το ιστορικό κτίριο του πολυτεχνείου κατά την επέτειο της εξέγερσης αποτελεί κορυφαίο συμβολισμό σύνδεσης των κοινωνικών αγώνων και τέτοιες λογικές δείχνουν πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, αναγκαίος και τον χτίζουμε στο σήμερα. Αυτός ο κόσμος περνάει και μέσα από τις νίκες των αγώνων μας και σε αυτήν την κατεύθυνση καλείται να ενεργοποιηθεί και το φοιτητικό κίνημα. Γι αυτό θα πρέπει να πραγματώσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων, να τον εμπλουτίσουμε με τις δικές μας διεκδικήσεις, σίτιση-στέγαση-συγγράμματα-δημόσιο, ποιοτικό και δωρεάν πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων του και της κοινωνίας.

Πέρα από τα προφανή, δηλαδή την υλική, ηθική και κυρίως πολιτική στήριξη των ίδιων των απεργών, τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν, κύριο μέλημά μας πρέπει να είναι τόσο η αξιοποίηση των συμβόλων που μας προσφέρει ο αντίπαλος, όσο και η δημιουργία νέων καταστάσεων και νέων συμβόλων, πάντα με σκοπό την μέγιστη συσπείρωση ανθρώπων που νοιάζονται πραγματικά για το πανεπιστήμιο. Επόμενο μέλημά μας, λοιπόν θα πρέπει να είναι η συσπείρωση  των φοιτητών και των φοιτητριών και η ενίσχυση του πόλου αντίστασης που έχει δημιουργηθεί μέσα στις σχολές ήδη από την πλευρά των απεργών και μαζί με τα αγωνιστικά κομμάτια των καθηγητών, μιας και ετοιμάζονται και οι απολύσεις για τα μέλη ΔΕΠ. Και αν καταφέρουμε ο παράγοντας αυτός, ο παράγοντας των φοιτητών και της νέας γενιάς, που είναι και ο πιο επικίνδυνος, να βγεί δυναμικά στο προσκήνιο υπερβαίνοντας το επιχείρημα και το φόβο του χαμένου εξαμήνου, σίγουρα θα είμαστε πιο κοντά σε μια σημαντική νίκη για τους απεργούς διοικητικούς και για το ίδιο το πανεπιστήμιο και ταυτόχρονα σε μια τεράστιας σημασίας ήττα για τον Αρβανιτόπουλο και τη μνημονιακή κυβέρνηση. Κρίνουμε απαραίτητο λοιπόν μέσα σε αυτήν τη βδομάδα πριν μπούμε σε περίοδο χριστουγεννιάτικων διακοπών, να οργανώσουμε μαζί με άλλους συλλόγους μια μεγάλη συνέλευση φοιτητών-εργαζομένων-καθηγητών ΕΚΠΑ με σκοπό την ανάδειξη, τη συνολικοποίηση, την ενίσχυση και την περαιτέρω συνέχιση του αγώνα μας για ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο. 

Αυτός ο αγώνας περνάει και από τη σύνδεση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που πλήττεται προκειμένου να ανατρέψει στο σύνολό της αυτήν την πολιτική και την κυβέρνηση. Το μεγάλο ερώτημα που βάζει αυτός ο αγώνας είναι ποιο είναι το υποκείμενο που ασκεί την πολιτική και με ποιο τρόπο. Απέναντι λοιπόν στη λογική του ατομικού δρόμου, της πειθάρχησης δια της επιβολής και του αυταρχισμού εμείς να αντιτάξουμε τις συλλογικές μας διαθέσεις και πρακτικές μαζί με μια δημοκρατική κουλτούρα πολιτικής συμμετοχής και δράσης. Έτσι εμείς οι από κάτω θα είμαστε ένα βήμα παραπέρα στο να πραγματώσουμε τη δική μας δημοκρατία, αυτή της συμμετοχής κόντρα στην ανάθεση και τη γραφειοκρατία, με μία κοινωνική οργάνωση σύμφωνα με τις ανάγκες  μας την οποία θα συνέχει η αλληλεγγύη.

Σχετικά με τις διαδικασίες του Συλλόγου μας:

Μια πρώτη διαπίστωση είναι ότι οι διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων σε καμία περίπτωση δεν είναι μαζικές, ενώ πολλά απ όσα συζητούνται σε αυτές (και ο τρόπος που συζητούνται ακόμα περισσότερο) δε συνάδουν με μια διαδικασία πολιτική. Ακόμα περισσότερο, οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της κατακερματισμένης αριστεράς (στο μεγαλύτερο μέρος της) και η αδυναμία της να συσπειρωθεί λόγω αυτών σε μια σειρά κοινών διεκδικήσεων (που σίγουρα υπάρχουν) φαίνεται να διχάζει παρά να ενώνει τα αγωνιζόμενα κομμάτια ενώ προσπαθώντας απλά να πείσει για το δικό της πολιτικό πλαίσιο χωρίς να φτιάχνει μια συνθήκη ευρείας εμπλοκής του φοιτητικού σώματος σε αυτό, ξεχνάει το πώς μια διαδικασία θα μπορεί όντως να εκφράζει αυτούς που την απαρτίζουν (όλους και όλες εμάς), να συλλογικοποιεί τα προβλήματά μας και την επίλυσή τους. Έτσι, κι απ την πλευρά του φοιτητικού κινήματος το μοντέλο συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις, αν και αναγκαίο, φαίνεται πως δεν αρκεί.

Σε αυτή τη λογική θεωρούμε πως απαιτείται να κινηθούμε σε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού των διαδικασιών και των πρακτικών του φοιτητικού κινήματος. Αυτό σημαίνει από ένα νέο μοντέλο συνέλευσης πιο συμμετοχικής έως συντονιστικά κατάληψης που θα λειτουργούν με πάγιες ομάδες εργασίας και όχι αναθετικά προς τις συλλογικότητες που συμμετέχουν. Γι αυτό και οι καταλήψεις μας θα πρέπει να είναι στη λογική την επανοικειοποίησης του χώρου από τους ίδιους τους ανθρώπους του και τη λειτουργία του με άξονα την ουσιαστική πολιτική ζύμωση και τη σύνδεση του αγώνα με τα κοινωνικά κινήματα. Δε φτάνει να μιλάμε για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο που θέλουμε, πρέπει να οικοδομούμε και τις βάσεις αυτών σε χρόνο ενεστώτα.

Προτείνουμε:

·                     Κατάληψη της σχολής από Δευτέρα 16/12 έως και Παρασκευή 20/12.

·                     Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής κατάληψης μετά τη συνέλευση που θα αναλάβει να διαμορφώσει πρόγραμμα παρεμβάσεων αντιπληροφόρησης/ακτιβισμούς/συζητήσεις-εκδηλώσεις.

·                     Συντονισμό με εργαζόμενους και κοινή συνέλευση φοιτητών-εργαζομένων-καθηγητών ΕΚΠΑ.

·                     Συμμετοχή σε όσες κινητοποιήσεις αποφασίσουν και οι εργαζόμενοι-ες.