Για όσους δε μπορούν να καταλάβουν αυτά που ήδη τους έχουν ξεπεράσει

Το Σάββατο 15/3 η επιστασία του κτηρίου ανακοίνωσε σε φοιτήτριες που βρίσκονταν στο χώρο του Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου Φιλοσοφικής πως είχαν εντολή να κλειδώσουν με λουκέτο τη σχολή και να μην επιτρέψουν στους φοιτητές και στις φοιτήτριες να εισέλθουν στο κτήριο μέχρι τη Δευτέρα, επικαλούμενη απόφαση της κοσμητείας. Προφανώς για αυτήν την απόφαση δεν υπήρξε ποτέ ενημέρωση ή δημόσια τοποθέτηση κάποιου συλλογικού οργάνου της διοίκησης ούτε και καμία αιτιολόγηση. Όταν δε ζητήθηκε η απόφαση γραπτά, δόθηκε στους παραβρισκόμενους/ες μια απόφαση του 2013(!) η οποία μιλάει για καθολικό κλείσιμο του ΕΚΠΑ λόγω απόλυσης των διοικητικών υπαλλήλων!!! Στην ουσία πρόκειται για ένα άτυπο λοκ-αουτ από πλευράς της κοσμητείας με σαφή πολιτικό προσανατολισμό. Ουσιαστικά τα μέλη της συνέλευσης που βρίσκονταν στο χώρο του κυλικείου βρέθηκαν σε ένα άτυπο καθεστώς ομηρίας από τη στιγμή που η συνέλευση είχε την απόφαση να περιφρουρεί το χώρο απ τις συνεχιζόμενες επιθέσεις της κοσμητείας.

Θεωρούμε απαράδεκτο για οποιονδήποτε λόγο (πόσο μάλλον ελλείψει αυτού) να απαγορεύεται η είσοδος των φοιτητών/τριών στο πανεπιστήμιο. Ειδικότερα, όταν αυτό γίνεται με σαφή σκοπό το χτύπημα των αυτοοργανομένων δομών όπως είναι το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Φιλοσοφικής, καταλαβαίνουμε ότι τέτοιες ενέργειες στρέφονται τόσο ενάντια στα συμφέροντα της πλειοψηφίας των φοιτητών όσο και ενάντια στην ίδια τη δημοκρατία μέσα στα ιδρύματα. Γνωρίζοντας δε τις έντονες αντιδράσεις, σε ότι αφορά τη «θεσμική νομιμοποίηση» του ΑΚΦ, αναρωτιόμαστε τώρα πόσο «θεσμικό» είναι να παραμένει κλειστό το πανεπιστήμιο χωρίς καν να υπάρχει επίσημη απόφαση οργάνου.

Και μιλώντας για την θεσμική νομιμοποίηση του κυλικείου θα πρέπει και να καταγγείλουμε τη στάση της πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου του φοιτητικού συλλόγου αναφορικά με το ΑΚΦ (παρεμπιπτόντως οι δυνάμεις της αριστεράς στο σύνολό τους εξασφαλίζουν την πλειοψηφία στο ΔΣ). Σε ΔΣ λοιπόν που συγκαλέστηκε από πλευράς μας με θέμα το λοκ-αουτ του Σαββατοκύριακου και τις απειλές που δέχεται το ΑΚΦ για εισαγγελικές παρεμβάσεις, η ΔΑΠ πιστή στη γραμμή της απονέκρωσης των συλλογικών διαδικασιών δεν πάτησε ποτέ ενώ η ΠΑΣΠ ως δευτεροκλασάτη κυβερνητική παράταξη δεν πήρε σαφή θέση. Η ΠΚΣ βέβαια τοποθετήθηκε από θέση αρχής πως αρκετά ασχολήθηκε με τις μαλακίες μας, να ασχοληθούμε και με τίποτα σοβαρό και αφού άσκησε βέτο για να μη βγει απόφαση που καταδικάζει το λοκ-αουτ, ασχολήθηκε με τον σεξουαλικό προσανατολισμό στελεχών του συριζα. Τα ΕΑΑΚ τουλάχιστον είχαν μια αρκετά σαφή πολιτική τοποθέτηση που έλεγε ότι με τις πρακτικές μας (την επανοικειοποίηση του χώρου απ τους φοιτητές-τριες μέσω ανοιχτών και οριζοντίων διεργασιών;) υπονομεύουμε το άσυλο και θα φέρουμε την αστυνομία στο πανεπιστήμιο. Είναι το λιγότερο γελοίο ένα επιχείρημα που λέει ότι αν μια ριζοσπαστική κίνηση που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με το κυρίαρχο προκαλέσει την αστυνομική καταστολή θα ευθύνεται η ίδια η κίνηση. Μόνο μικροπολιτικούς σκοπούς μπορεί να εξυπηρετεί και μόνο φοβικότητα προς τη δυναμική της από τα κάτω δραστηριοποίησης μπορεί να υποδηλώνει.

Ο Φοιτητικός Σύλλογος θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να πάρει θέση που θα νομιμοποιεί το εγχείρημα και θα του δίνει θεσμική υπόσταση φτιάχνοντας νέα σημεία ενότητας μέσα στο σύλλογο και αποτρέποντας οποιαδήποτε κατασταλτική κίνηση ενάντια σε αυτό. Εμείς θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε κάθε ελεύθερο κοινωνικό χώρο και να δραστηριοποιούμαστε ενάντια στην απάθεια του ατομικού δρόμου και την γραφειοκρατικοποίηση των συλλόγων. Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε εστίες συλλογικότητας, δημοκρατίας, ελεύθερης έκφρασης και δράσης κόντρα στην καθημερινότητα της εντατικοποίησης και της μιζέριας. Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε ρήγματα ελευθερίας σε έναν κόσμο που καταρρέει και να αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο σε σύνδεση με την κοινωνία και σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Κι όλα αυτά πάντα μέσα απ τη συνολική ανατροπή!