ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΕΝ ΣΤΗΝ Γ.Σ. 10/3

Μετά τις εκλογές την 25^ης Γενάρη, παρατηρούμε την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι πολίτες με την ψήφο τους αποφάσισαν την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας και του αυταρχισμού της προηγούμενης Κυβέρνησης, ενώ έδειξαν την ανάγκη για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Βλέπουμε, έτσι, για πρώτη φορά να αναδεικνύεται πρώτο ένα κόμμα της Αριστεράς και να  γεννιούνται νέες ελπίδες για την αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών. Είναι φανερό ότι η συγκρότηση μίας  Κυβέρνησης με ριζοσπαστικό πρόγραμμα ανοίγει νέες προοπτικές, τόσο για τους εργαζόμενους με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, όσο και για την νέα γενιά με την αναβάθμιση της παιδείας.  Ταυτόχρονά, δίνεται η δυνατότητα να ακουστούν τα αιτήματα των κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων, όπως των προσφύγων, των μεταναστών, των κρατούμενων και της lgbtqi κοινότητας. Επιπλέον, στον οικονομικό τομέα, η νέα Κυβέρνηση μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο προσπαθεί να διαπραγματευθεί με την Ευρώπη το χρέος της Ελλάδα, δίνοντας μάχη ενάντια στις αυταρχικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας,  έχοντας παράλληλα την έμπρακτη στήριξη της κοινωνίας με τις μεγάλες συγκεντρώσεις στις πλατείες.

 Στο νέο μετεκλογικό τοπίο, στο οποίο όμως οι συσχετισμοί και οι αντιλήψεις παραμένουν λίγο-πολύ οι ίδιες εντός του πανεπιστημίου, ανοίγονται νέα πεδία και διευρύνονται τα περιθώρια για νέους αγώνες. Οι διεκδικήσεις του προηγούμενου διαστήματος πρέπει να μείνουν ψηλά στην ιεράρχηση, τόσο  για την διαβεβαίωση ότι η Κυβέρνηση  θα υλοποιήσει τις προγραμματικές της δεσμεύσεις σχετικά με την παιδεία, όσο και για την αναβάθμιση τους και την βήμα-βήμα επίτευξη στόχων, όπως π.χ. η καθολική μέριμνα. Οι δεσμεύσεις του νέου υπουργού για δικαίωση των αιτημάτων των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος δεν πρέπει να φέρει το φοιτητικό κίνημα σε αμηχανία αλλά αντιθέτως να απελευθερώσει μία δημιουργική δύναμη για ένα κίνημα οργανωμένο πάνω σε δημοκρατικές αρχές και θετικά προτάγματα.

Συνεπώς, στο κατεξοχήν πεδίο δράσης μας, το πανεπιστήμιο, συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα μέχρι τώρα αιτήματά μας θέτοντας και νέες αιχμές για τις οποίες το φοιτητικό κίνημα καλείται να παλέψει. Ένα πανεπιστήμιο που απαντάει στις ανάγκες μας δεν μπορεί παρά να είναι δωρεάν και δημόσιο και να αποτελεί βασικό χώρο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης των φοιτητών και φοιτητριών και όχι απλώς ένα χώρο διεξαγωγής μαθημάτων. Η καθολική μέριμνα, επίσης με τη μορφή στέγασης, σίτισης και παροχής συγγραμμάτων παραμένει πρώτιστο αίτημά μας, για ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς. Πέραν αυτού, μιλώντας για δημοκρατία μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, διεκδικούμε τη συμμετοχή των φοιτητών και των φοιτητριών στη διαμόρφωση του γνωστικού τους αντικειμένου και σε βασικά  ζητήματα διοικητικής φύσεως αλλά και επιδιώκουμε τον εκδημοκρατισμό των συλλογικών διαδικασιών, όπως είναι οι συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου. Επιπλέον,  ο ερευνητικός ρόλος  του πανεπιστημίου δεν μπορεί να συγχέεται με ιδιωτικές πρωτοβουλίες και χρηματοδοτούμενα προγράμματα από εταιρείες, καθώς δεν πρέπει να προωθεί τέτοιου είδους συμφέροντα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να οικοδομήσουμε ένα φοιτητικό κίνημα όχι πια αμυντικό αλλά δημιουργικό. Οφείλουμε να ξαναδούμε το πανεπιστήμιο μέσα από το πρίσμα των αναγκών μας, διαχέοντας εκτός των άλλων παντού την δημοκρατία και μετατρέποντας τις συλλογικές μας δομές συζήτησης και απόφασης, τις γενικές συνελεύσεις, από απλώς εργαλείο για κινηματικές περιόδους σε μέσο γενικά για την οργάνωση της ίδιας μας της καθημερινότητας.