ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ και των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ και των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Ζει το Πολυτεχνείο; Αυτές τις μέρες όλοι θα ορκιστούν ότι ζει: τα κόμματα, οι παρατάξεις, οι υπουργοί, οι κυβερνήσεις. Κάποιοι μάλιστα από τους νέους υπουργούς ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου. Κάτι που όμως δεν τους εμπόδισε δύο βδομάδες πριν να συλληφθεί ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου από τα ΜΑΤ, επειδή διαμαρτυρήθηκε για την πρωτοφανή αστυνομική καταστολή, δεν τους εμπόδισε στο να ξεπουλήσουν το λιμάνι στην Cosco (αν και προεκλογικά έλεγαν ότι η σύμβαση ιδιωτικοποίησης του λιμανιού είναι άδικη και αποικιακού τύπου, τώρα στρίβουν 180 μοίρες), δεν τους εμπόδισε τέλος στην κατάργηση και στο πέταγμα στο δρόμο δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων στα stage αντί να καταργήσουν τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας τους και να κάνουν τις απαραίτητες χιλιάδες προσλήψεις που χρειάζονται. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μας ετοιμάζουν ένα νέο προϋπολογισμό λιτότητας, που φορτώνει νέα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων.
Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από την εξέγερση του λαού και της νεολαίας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια. Ανέτρεψε τη σιδερόφραχτη χούντα αλλά όχι μόνο. Συντάραξε συθέμελα το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που γέννησε και στήριξε τη χούντα, ενάντια στους καπιταλιστές και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Τριάντα έξι χρόνια μετά, κράτος, κυβερνήσεις και φορείς ιδρώνουν να μας πείσουν, πόσο δημοκρατική έχει γίνει η χώρα, ενώ ταυτόχρονα μόνιμη επωδός όταν αναφέρονται στο Πολυτεχνείο είναι τα επεισόδια! 36 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο αγώνας για λευτεριά, δημοκρατία, δικαιοσύνη, παραμένει πάντα επίκαιρος. Σήμερα, μάλιστα, που ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός περνά τη χειρότερή του κρίση, η νεολαία και οι καταπιεζόμενες τάξεις επιβάλλεται να οργανώσουν ξανά την αντίστασή τους , στο δρόμο του Νοέμβρη, στο δρόμο του αγώνα, της ρήξης και της ανατροπής.
Παρά τις προσπάθειες του κράτους, των κυβερνήσεων, των ΜΜΕ και ορισμένων «προσωπικοτήτων» να κάνουν την εξέγερση μουσείο, η εξέγερση είναι επίκαιρη. Περνάει από γενιά σε γενιά, τροποποιείται, αλλάζει, παίρνει άλλα περιεχόμενα και μορφές. Εκφράζει την κάθε εποχή, τα κάθε φορά αδιέξοδα, την κάθε φορά οργή, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που παρότι διαφορετική από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, είναι πάντα της νεολαίας, είναι πάντα ενάντια στο σύστημα, πάντα συκοφαντείται από το κατεστημένο, πάντα έχει απέναντι την εξουσία και είναι πάντα δίκαιη.
Στα μεγάλα ξεσπάσματα της νεολαίας που συγκλονίζουν τη χώρα τα τελευταία 4 χρόνια, ξεχωριστή θέση έχει η εξέγερση του Δεκέμβρη. Στις 6 Δεκέμβρη κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και από την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Η επέτειος της εξέγερσης μας βρίσκει λίγους μήνες μετά την συντριπτική ήττα της κυβέρνησης της ΝΔ. Της κυβέρνησης της λιτότητας, της ανεργίας, της καταστολής. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες, δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα». Τι σημαίνει αυτό; Αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Και ο λόγος και οι πρώτες πράξεις του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, δείχνουν ότι ούτε μπορεί ούτε θέλει να σταματήσει να υπηρετεί την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Την πολιτική που οδηγεί στη φτώχεια χιλιάδες νοικοκυριά κάθε χρόνο. Την πολιτική που δημιούργησε 120.000 άνεργους μόνο μέσα στο 2008. Την πολιτική που ξεπουλάει τα πάντα στο βωμό του κέρδους: την υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, τα λιμάνια, τις υπηρεσίες, το δημόσιο πλούτο. Είναι η ίδια πολιτική που πριν πυροβολήσει 15χρονους, πυροβολεί –κάθε μέρα- τη γενιά μας με αδιέξοδα. Είναι αυτοί που την ίδια στιγμή που καταθέτουν στεφάνια μνήμης στο τριήμερο του πολυτεχνείου, συκοφαντούν τη νεολαία, ρίχνουν λάσπη στις δίκαιες μαθητικές καταλήψεις, συλλαμβάνουν μαθητές, και στέλνουν εισαγγελείς έξω από τα σχολεία. Αυτοί τελικά είναι οι μόνοι τρομοκράτες.
Η αναδιάρθρωση που έχει συντελεστεί τα προηγούμενα χρόνια στην παραγωγή επιτάσσει την ευθυγράμμιση της εκπαίδευσης. Από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο «χτίζεται» το μοντέλο του αυριανού εργαζόμενου που θα είναι ευέλικτος, απασχολήσιμος, φοβισμένος, θα απολύεται και θα επαναπροσλαμβάνεται και όλα αυτά πρέπει να του φαίνονται και λογικά για να μην κινδυνεύει το σύστημα από τα αδιέξοδα που το ίδιο γεννάει. Μέσα στις συνθήκες της κρίσης η νεολαία γίνεται η καύσιμη ύλη και το πειραματόζωο για την εφαρμογή και τη δοκιμασία των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού. Από τη γενιά των 450 και 600 € ζητάνε τα πάντα, αλλά δεν της δίνουν τίποτα.
Στην εκπαίδευση προχωράει με γρήγορο ρυθμό η υλοποίηση των νόμων της προηγούμενης κυβέρνησης. Η αξιολόγηση επιχειρεί με το πρόσχημα της αξιοκρατίας να υποδουλώσει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στους νόμους της αγοράς. Η χρηματοδότηση διαρκώς μειώνεται. Η αναγνώριση των κολεγίων διαρκώς καραδοκεί. Η δεύτερη λέξη του συνθήματος «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» δεν είχε ποτέ περισσότερο νόημα. Ο νέος νόμος πλαίσιο, που στόχο έχει τη λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την αυταρχικοποίηση της λειτουργίας τους με πλήγμα στο φοιτητικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τέλος την πειθάρχηση των φοιτητών και την προετοιμασία τους για ένταξη στην παραγωγή υπό τις νέες εργασιακές συνθήκες ,ήδη εφαρμόζεται. Οι συνέπειες αυτής της εφαρμογής έχουν αρχίσει να φαίνονται και στη σχολή μας. Ήδη από πέρυσι με εκβιαστικό τρόπο μας ανάγκασαν να πληρώσουμε τα συγγράμματά μας , η εξεταστική περίοδος μειώθηκε σε 3 εβδομάδες, προστέθηκαν Σαββατοκύριακα στις εξεταστικές ως μέτρο τιμωρίας στους αγωνιστές φοιτητές και φοιτήτριες του Δεκέμβρη, κόπηκε ένα μεταπτυχιακό στο τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας. Ταυτόχρονα, ενώ ακυρώθηκαν μια σειρά από επιλεγόμενα μαθήματα στο θεατρικό, λόγω περικοπών στις δαπάνες μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση προσπάθησε να αναγνωρίσει τα ΚΕΣ. Στη σχολή μας μάλιστα είναι ακόμα μεγαλύτερο το πρόβλημα καθώς υπάρχει πλήθος τέτοιων κολλεγίων που παρέχουν αμφιβόλου ποιότητας τίτλους σπουδών αντίστοιχους με αυτούς που παρέχουν τα τμήματα της Φιλοσοφικής.
Δεν είναι μόνο η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και το συνεχές τρέξιμο, είναι και η ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον, για το αν και τι δουλειά θα βρει ο σημερινός φοιτητής/τρια και σπουδαστής/τρια, ειδικά στη Φιλοσοφική, είναι η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Το σύστημα έχει βάλει στο στόχαστρο, την αγωνιζόμενη νεολαία. Η Αθήνα μοιάζει με κατεχόμενη πρωτεύουσα. Τόσο εμπεδώθηκε η δημοκρατία τους στη μεταπολίτευση. Στην Ελλάδα, ο Νοέμβρης επέβαλε τη μεταπολίτευση του 74. Μια περίοδο παρατεταμένης αστάθειας κατά την οποία οι καπιταλιστές υποχρεώθηκαν σε μεγάλες υποχωρήσεις, ενώ η εργάτες και η νεολαία κατέκτησαν δικαιώματα και ελευθερίες. Ελευθερίες και δικαιώματα που τώρα αμφισβητούνται. τοσο που σε κάθε γωνία χρειάζονται πάνοπλοι αστυνομικοί σε 24ωρη βάρδια να μας φυλάνε απ’ τον «αόρατο εχθρό». Το άσυλο των πανεπιστημίων αμφισβητείται. Πρέπει να «απονεκρώσουν» τις σχολές, να τελειώνουν με ότι θυμίζει διεκδίκηση, δικαιώματα, αγώνες. Με ότι μας επιτρέπει να παλεύουμε για «να αλλάξουν τα πράγματα».
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΤΛΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τον περασμένο Δεκέμβρη, το σύνθημα «εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία», πήρε σάρκα και οστά. Ο Δεκέμβρης που τάραξε συθέμελα την ελληνική κοινωνία, αναποδογύρισε αντιλήψεις και κορόιδεψε συσχετισμούς δύναμης, ήταν η πρώτη εξέγερση στο περιβάλλον της κρίσης που έβγαλε στο προσκήνιο τα αδιέξοδα της νεολαίας και έστρεψε πάνω της τα βλέμματα όλης της Ευρώπης. Μας δίδαξε ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς, ανοίγοντας ένα διάπλατο παράθυρο στο μέλλον. Από τις διεκδικήσεις του Δεκέμβρη καλούμε τους φοιτητές, τη νεολαία, τους εργαζόμενους, το λαό ολόκληρο να μην υποχωρήσουμε ούτε βήμα!
Ζητάμε μια συνολικά άλλη πολιτική για τη νεολαία, όχι μπαλώματα και μεσοβέζικες λύσεις, όχι άλλα ψέματα!
Ζητάμε μόνιμη, σταθερή δουλειά. Αξιοπρέπεια. Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Καλύτερους μισθούς. Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που στοιβάζουν 2.000.000 συνανθρώπους μας στα ταμεία ανεργίας, είτε άνεργους, είτε ανασφάλιστους, είτε πρόσκαιρα εργαζόμενους, κατάργηση της ελαστικής μορφής εργασίας απαγόρευση των απολύσεων και εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις !
Γενναίες Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις
Ζητάμε δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Να μην πεθαίνουμε δουλεύοντας. Να καταργηθούν οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι-έκτρωμα της Πετραλιά και του Ρέππα, καμία αύξηση των ορίων ηλικίας.
Ζητάμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Να καταργηθούν όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι που μετατρέπουν την παιδεία σε εμπόρευμα. Να αντισταθούμε στην υλοποίηση των νόμων της ΝΔ που εφαρμόζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Να υπερασπιστούμε το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Ζητάμε να επιστρέψει ο δημόσιος πλούτος που εκχωρήθηκε τα τελευταία χρόνια στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ζητάμε να μη μας κοροϊδεύουν πως «δεν υπάρχουν τα κονδύλια», όταν ξεπουλούν λιμάνια, υπηρεσίες, τα πάντα στους ιδιώτες. Όταν χαρίζουν 28 δισ. στις τράπεζες! Όταν δαπανούν υπέρογκα ποσά για αστυνομία και δακρυγόνα και όχι για κοινωνικές δαπάνες.
Με τους αγώνες μας, πρέπει να δείξουμε και σε αυτή την κυβέρνηση, όπως και στην προηγούμενη, ότι έχουμε δύναμη! Σε λίγες βδομάδες πλησιάζει η επέτειος της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Σε αυτό το σκηνικό η αριστερά και το φοιτητικό κίνημα καλούνται να συντονίσουν και να οργανώσουν με τον καλύτερο τρόπο την οργή της νεολαίας τις μέρες του Δεκέμβρη. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να εκφραστεί η οργή με μια τεράστια ενωτική διαδήλωση νεολαίας και εργαζομένων, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε κάθε πόλη, πέρα από τις διαδηλώσεις που θα γίνουν ούτως ή άλλως αυθόρμητα στις 6 Δεκέμβρη, στις 15 Δεκέμβρη στην Άμφισσα για τη δίκη του Κορκονέα κ.α. Μια τέτοια διαδήλωση προφανώς δεν μπορεί να είναι ούτε «αποστειρωμένη», ούτε να κρατάει ίσες αποστάσεις από τη βία των «καταπιεστών» με τη βία των «καταπιεσμένων». Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να την οργανώσουμε σε εργάσιμη μέρα, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα για απεργίες και καταλήψεις εκείνη τη μέρα,
Γι αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση , σε εργάσιμη μέρα, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας, και χωρίς να φοβόμαστε την υπεράσπιση μιας δίκαιης εξέγερσης.
Ζητάμε αυτά που μας ανήκουν!
Ζητάμε πολλά;
Διεκδικούμε
• Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες
• 5% του ΑΕΠ για την παιδεία
• Κατάργηση των ΚΕΣ και ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ήδη αποφοίτων των ΚΕΣ
• Καμιά περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων
• Καμιά εφαρμογή – Κατάργηση του νέου Νόμου-Πλαίσιο
• Καμιά εφαρμογή του Πρότυπου Εσωτερικού κανονισμού
• Όχι στη βάση του 10-ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις – δημόσιες και κοινωφελείς συγκοινωνίες
• Αύξηση των κοινωνικών δαπανών-λεφτά για μισθούς και συντάξεις
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Κάτω τα χέρια απο το άσυλο
• Κατάργηση των ΜΑΤ – αφοπλισμός της Αστυνομίας
• Κατάργηση της βάσης του 10
• Έξω οι εργολάβοι από τις σχολές, μονιμοποίηση και πρόσληψη από το δημόσιο των καθαριστριών που εργάζονται στα πανεπιστήμια
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ :
• Συμμετοχή του συλλόγου μας στον τριήμερο εορτασμό του πολυτεχνείου 15, 16, 17 Νοέμβρη και συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου την Τρίτη 17 Νοέμβρη. Κλειστή σχολή στις 16 και 17 Νοέμβρη.
• Μια ενωτική και μαζική διαδήλωση σε εργάσιμη μέρα το Δεκέμβρη, με κατάληψη σχολής, σε συντονισμό με μαθητές, εργαζόμενους, φορείς, ομοσπονδίες, συνδικάτα.
• Σε νέα γενική συνέλευση του συλλόγου στις 2/12/2009.
Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από την εξέγερση του λαού και της νεολαίας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια. Ανέτρεψε τη σιδερόφραχτη χούντα αλλά όχι μόνο. Συντάραξε συθέμελα το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που γέννησε και στήριξε τη χούντα, ενάντια στους καπιταλιστές και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Τριάντα έξι χρόνια μετά, κράτος, κυβερνήσεις και φορείς ιδρώνουν να μας πείσουν, πόσο δημοκρατική έχει γίνει η χώρα, ενώ ταυτόχρονα μόνιμη επωδός όταν αναφέρονται στο Πολυτεχνείο είναι τα επεισόδια! 36 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο αγώνας για λευτεριά, δημοκρατία, δικαιοσύνη, παραμένει πάντα επίκαιρος. Σήμερα, μάλιστα, που ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός περνά τη χειρότερή του κρίση, η νεολαία και οι καταπιεζόμενες τάξεις επιβάλλεται να οργανώσουν ξανά την αντίστασή τους , στο δρόμο του Νοέμβρη, στο δρόμο του αγώνα, της ρήξης και της ανατροπής.
Παρά τις προσπάθειες του κράτους, των κυβερνήσεων, των ΜΜΕ και ορισμένων «προσωπικοτήτων» να κάνουν την εξέγερση μουσείο, η εξέγερση είναι επίκαιρη. Περνάει από γενιά σε γενιά, τροποποιείται, αλλάζει, παίρνει άλλα περιεχόμενα και μορφές. Εκφράζει την κάθε εποχή, τα κάθε φορά αδιέξοδα, την κάθε φορά οργή, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που παρότι διαφορετική από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, είναι πάντα της νεολαίας, είναι πάντα ενάντια στο σύστημα, πάντα συκοφαντείται από το κατεστημένο, πάντα έχει απέναντι την εξουσία και είναι πάντα δίκαιη.
Στα μεγάλα ξεσπάσματα της νεολαίας που συγκλονίζουν τη χώρα τα τελευταία 4 χρόνια, ξεχωριστή θέση έχει η εξέγερση του Δεκέμβρη. Στις 6 Δεκέμβρη κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και από την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Η επέτειος της εξέγερσης μας βρίσκει λίγους μήνες μετά την συντριπτική ήττα της κυβέρνησης της ΝΔ. Της κυβέρνησης της λιτότητας, της ανεργίας, της καταστολής. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες, δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα». Τι σημαίνει αυτό; Αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Και ο λόγος και οι πρώτες πράξεις του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, δείχνουν ότι ούτε μπορεί ούτε θέλει να σταματήσει να υπηρετεί την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Την πολιτική που οδηγεί στη φτώχεια χιλιάδες νοικοκυριά κάθε χρόνο. Την πολιτική που δημιούργησε 120.000 άνεργους μόνο μέσα στο 2008. Την πολιτική που ξεπουλάει τα πάντα στο βωμό του κέρδους: την υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, τα λιμάνια, τις υπηρεσίες, το δημόσιο πλούτο. Είναι η ίδια πολιτική που πριν πυροβολήσει 15χρονους, πυροβολεί –κάθε μέρα- τη γενιά μας με αδιέξοδα. Είναι αυτοί που την ίδια στιγμή που καταθέτουν στεφάνια μνήμης στο τριήμερο του πολυτεχνείου, συκοφαντούν τη νεολαία, ρίχνουν λάσπη στις δίκαιες μαθητικές καταλήψεις, συλλαμβάνουν μαθητές, και στέλνουν εισαγγελείς έξω από τα σχολεία. Αυτοί τελικά είναι οι μόνοι τρομοκράτες.
Η αναδιάρθρωση που έχει συντελεστεί τα προηγούμενα χρόνια στην παραγωγή επιτάσσει την ευθυγράμμιση της εκπαίδευσης. Από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο «χτίζεται» το μοντέλο του αυριανού εργαζόμενου που θα είναι ευέλικτος, απασχολήσιμος, φοβισμένος, θα απολύεται και θα επαναπροσλαμβάνεται και όλα αυτά πρέπει να του φαίνονται και λογικά για να μην κινδυνεύει το σύστημα από τα αδιέξοδα που το ίδιο γεννάει. Μέσα στις συνθήκες της κρίσης η νεολαία γίνεται η καύσιμη ύλη και το πειραματόζωο για την εφαρμογή και τη δοκιμασία των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού. Από τη γενιά των 450 και 600 € ζητάνε τα πάντα, αλλά δεν της δίνουν τίποτα.
Στην εκπαίδευση προχωράει με γρήγορο ρυθμό η υλοποίηση των νόμων της προηγούμενης κυβέρνησης. Η αξιολόγηση επιχειρεί με το πρόσχημα της αξιοκρατίας να υποδουλώσει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στους νόμους της αγοράς. Η χρηματοδότηση διαρκώς μειώνεται. Η αναγνώριση των κολεγίων διαρκώς καραδοκεί. Η δεύτερη λέξη του συνθήματος «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» δεν είχε ποτέ περισσότερο νόημα. Ο νέος νόμος πλαίσιο, που στόχο έχει τη λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την αυταρχικοποίηση της λειτουργίας τους με πλήγμα στο φοιτητικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τέλος την πειθάρχηση των φοιτητών και την προετοιμασία τους για ένταξη στην παραγωγή υπό τις νέες εργασιακές συνθήκες ,ήδη εφαρμόζεται. Οι συνέπειες αυτής της εφαρμογής έχουν αρχίσει να φαίνονται και στη σχολή μας. Ήδη από πέρυσι με εκβιαστικό τρόπο μας ανάγκασαν να πληρώσουμε τα συγγράμματά μας , η εξεταστική περίοδος μειώθηκε σε 3 εβδομάδες, προστέθηκαν Σαββατοκύριακα στις εξεταστικές ως μέτρο τιμωρίας στους αγωνιστές φοιτητές και φοιτήτριες του Δεκέμβρη, κόπηκε ένα μεταπτυχιακό στο τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας. Ταυτόχρονα, ενώ ακυρώθηκαν μια σειρά από επιλεγόμενα μαθήματα στο θεατρικό, λόγω περικοπών στις δαπάνες μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση προσπάθησε να αναγνωρίσει τα ΚΕΣ. Στη σχολή μας μάλιστα είναι ακόμα μεγαλύτερο το πρόβλημα καθώς υπάρχει πλήθος τέτοιων κολλεγίων που παρέχουν αμφιβόλου ποιότητας τίτλους σπουδών αντίστοιχους με αυτούς που παρέχουν τα τμήματα της Φιλοσοφικής.
Δεν είναι μόνο η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και το συνεχές τρέξιμο, είναι και η ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον, για το αν και τι δουλειά θα βρει ο σημερινός φοιτητής/τρια και σπουδαστής/τρια, ειδικά στη Φιλοσοφική, είναι η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Το σύστημα έχει βάλει στο στόχαστρο, την αγωνιζόμενη νεολαία. Η Αθήνα μοιάζει με κατεχόμενη πρωτεύουσα. Τόσο εμπεδώθηκε η δημοκρατία τους στη μεταπολίτευση. Στην Ελλάδα, ο Νοέμβρης επέβαλε τη μεταπολίτευση του 74. Μια περίοδο παρατεταμένης αστάθειας κατά την οποία οι καπιταλιστές υποχρεώθηκαν σε μεγάλες υποχωρήσεις, ενώ η εργάτες και η νεολαία κατέκτησαν δικαιώματα και ελευθερίες. Ελευθερίες και δικαιώματα που τώρα αμφισβητούνται. τοσο που σε κάθε γωνία χρειάζονται πάνοπλοι αστυνομικοί σε 24ωρη βάρδια να μας φυλάνε απ’ τον «αόρατο εχθρό». Το άσυλο των πανεπιστημίων αμφισβητείται. Πρέπει να «απονεκρώσουν» τις σχολές, να τελειώνουν με ότι θυμίζει διεκδίκηση, δικαιώματα, αγώνες. Με ότι μας επιτρέπει να παλεύουμε για «να αλλάξουν τα πράγματα».
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΤΛΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τον περασμένο Δεκέμβρη, το σύνθημα «εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία», πήρε σάρκα και οστά. Ο Δεκέμβρης που τάραξε συθέμελα την ελληνική κοινωνία, αναποδογύρισε αντιλήψεις και κορόιδεψε συσχετισμούς δύναμης, ήταν η πρώτη εξέγερση στο περιβάλλον της κρίσης που έβγαλε στο προσκήνιο τα αδιέξοδα της νεολαίας και έστρεψε πάνω της τα βλέμματα όλης της Ευρώπης. Μας δίδαξε ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς, ανοίγοντας ένα διάπλατο παράθυρο στο μέλλον. Από τις διεκδικήσεις του Δεκέμβρη καλούμε τους φοιτητές, τη νεολαία, τους εργαζόμενους, το λαό ολόκληρο να μην υποχωρήσουμε ούτε βήμα!
Ζητάμε μια συνολικά άλλη πολιτική για τη νεολαία, όχι μπαλώματα και μεσοβέζικες λύσεις, όχι άλλα ψέματα!
Ζητάμε μόνιμη, σταθερή δουλειά. Αξιοπρέπεια. Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Καλύτερους μισθούς. Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που στοιβάζουν 2.000.000 συνανθρώπους μας στα ταμεία ανεργίας, είτε άνεργους, είτε ανασφάλιστους, είτε πρόσκαιρα εργαζόμενους, κατάργηση της ελαστικής μορφής εργασίας απαγόρευση των απολύσεων και εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις !
Γενναίες Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις
Ζητάμε δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Να μην πεθαίνουμε δουλεύοντας. Να καταργηθούν οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι-έκτρωμα της Πετραλιά και του Ρέππα, καμία αύξηση των ορίων ηλικίας.
Ζητάμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Να καταργηθούν όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι που μετατρέπουν την παιδεία σε εμπόρευμα. Να αντισταθούμε στην υλοποίηση των νόμων της ΝΔ που εφαρμόζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Να υπερασπιστούμε το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Ζητάμε να επιστρέψει ο δημόσιος πλούτος που εκχωρήθηκε τα τελευταία χρόνια στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ζητάμε να μη μας κοροϊδεύουν πως «δεν υπάρχουν τα κονδύλια», όταν ξεπουλούν λιμάνια, υπηρεσίες, τα πάντα στους ιδιώτες. Όταν χαρίζουν 28 δισ. στις τράπεζες! Όταν δαπανούν υπέρογκα ποσά για αστυνομία και δακρυγόνα και όχι για κοινωνικές δαπάνες.
Με τους αγώνες μας, πρέπει να δείξουμε και σε αυτή την κυβέρνηση, όπως και στην προηγούμενη, ότι έχουμε δύναμη! Σε λίγες βδομάδες πλησιάζει η επέτειος της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Σε αυτό το σκηνικό η αριστερά και το φοιτητικό κίνημα καλούνται να συντονίσουν και να οργανώσουν με τον καλύτερο τρόπο την οργή της νεολαίας τις μέρες του Δεκέμβρη. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να εκφραστεί η οργή με μια τεράστια ενωτική διαδήλωση νεολαίας και εργαζομένων, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε κάθε πόλη, πέρα από τις διαδηλώσεις που θα γίνουν ούτως ή άλλως αυθόρμητα στις 6 Δεκέμβρη, στις 15 Δεκέμβρη στην Άμφισσα για τη δίκη του Κορκονέα κ.α. Μια τέτοια διαδήλωση προφανώς δεν μπορεί να είναι ούτε «αποστειρωμένη», ούτε να κρατάει ίσες αποστάσεις από τη βία των «καταπιεστών» με τη βία των «καταπιεσμένων». Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να την οργανώσουμε σε εργάσιμη μέρα, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα για απεργίες και καταλήψεις εκείνη τη μέρα,
Γι αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση , σε εργάσιμη μέρα, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας, και χωρίς να φοβόμαστε την υπεράσπιση μιας δίκαιης εξέγερσης.
Ζητάμε αυτά που μας ανήκουν!
Ζητάμε πολλά;
Διεκδικούμε
• Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες
• 5% του ΑΕΠ για την παιδεία
• Κατάργηση των ΚΕΣ και ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ήδη αποφοίτων των ΚΕΣ
• Καμιά περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων
• Καμιά εφαρμογή – Κατάργηση του νέου Νόμου-Πλαίσιο
• Καμιά εφαρμογή του Πρότυπου Εσωτερικού κανονισμού
• Όχι στη βάση του 10-ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις – δημόσιες και κοινωφελείς συγκοινωνίες
• Αύξηση των κοινωνικών δαπανών-λεφτά για μισθούς και συντάξεις
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Κάτω τα χέρια απο το άσυλο
• Κατάργηση των ΜΑΤ – αφοπλισμός της Αστυνομίας
• Κατάργηση της βάσης του 10
• Έξω οι εργολάβοι από τις σχολές, μονιμοποίηση και πρόσληψη από το δημόσιο των καθαριστριών που εργάζονται στα πανεπιστήμια
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ :
• Συμμετοχή του συλλόγου μας στον τριήμερο εορτασμό του πολυτεχνείου 15, 16, 17 Νοέμβρη και συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου την Τρίτη 17 Νοέμβρη. Κλειστή σχολή στις 16 και 17 Νοέμβρη.
• Μια ενωτική και μαζική διαδήλωση σε εργάσιμη μέρα το Δεκέμβρη, με κατάληψη σχολής, σε συντονισμό με μαθητές, εργαζόμενους, φορείς, ομοσπονδίες, συνδικάτα.
• Σε νέα γενική συνέλευση του συλλόγου στις 2/12/2009.
ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΕΤΑΡΤΗ 11/11 στις 12:00 AULA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου