Στις 19 και 20 Οκτώβρη ζήσαμε για 2 μέρες τις μεγαλύτερες λαϊκές κινητοποιήσεις στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Για 2 συνεχόμενες μέρες χιλιάδες λαού βγήκαν στους δρόμους, σ’ όλη την Ελλάδα για να διαδηλώσουν τη συνολική τους αντίθεση στην πολιτική της μνημονιακής εξουσίας. Χιλιάδες φοιτητές, μαθητές, συνταξιούχοι κι εργαζόμενοι απ’ όλα τα σωματεία συνολικά, ένωσαν τις φωνές τους απαιτώντας να φύγουν εδώ και τώρα κυβέρνηση και τρόικα. Είναι ένας αγώνας που θα συνεχιστεί και πρέπει να κλιμακωθεί.
Η παραπαίουσα κυβέρνηση και η απονομιμοποιημένη πολιτική του μνημονίου επέλεξε για ακόμα μία φορά να απαντήσει στη λαϊκή οργή με ισχυρή καταστολή όπως θα άρμοζε σε κάθε λαομίσητη κυβέρνηση. Για πολλοστή φορά, οι αστυνομικές δυνάμεις δημιούργησαν με την αλόγιστη ρίψη χημικών τις συνθήκες για τον τραγικό θάνατο ενός 53χρονου διαδηλωτή, μέλους του ΠΑΜΕ. Η κυβέρνηση είναι η αποκλειστική υπεύθυνη, μαζί με τις δυνάμεις καταστολής, για το θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη.
Την Πέμπτη 20 Οκτώβρη μέλη του ΠΑΜΕ δέχθηκαν μια δολοφονική επίθεση από ομάδες χωρίς αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Η επίθεση σε απεργούς διαδηλωτές με πέτρες και μολότοφ θυμίζουν πρακτικές μόνο παρακρατικών μηχανισμών. Η πολιτική κριτική σε χώρους και οργανώσεις δεν έχει καμία σχέση με επιθέσεις που θέτουν ευθέως και αναντίρρητα τη ζωή των διαδηλωτών σε κίνδυνο. Η κριτική, ειδικότερα, όψεων της γραμμής και της πρακτικής του ΚΚΕ ώστε να περιφρουρηθεί η Βουλή, μετατρέποντας τη λεωφόρο Αμαλίας σε απάτητη ζώνη για απεργούς άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων κρατώντας μακριά τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί ούτε κατά διάνοια την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ανάλογες βίαιες ομάδες, ακριβώς μία μέρα πριν, επιτέθηκαν και τραυμάτισαν εκπαιδευτικούς. Αυτές οι ομάδες λειτουργούν εκτός του μαζικού, ειρηνικού κινήματος και συντηρούν τη διατήρηση του συστήματος της κυρίαρχης εξουσίας.
Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Αυτό που χρειάζεται ο λαός και ο τόπος είναι ενότητα και κοινός αγώνας απέναντι στον κοινό εχθρό και όχι τεχνητή αντιπαλότητα. Η κοινωνική πλειοψηφία έδειξε ότι παρά τη καταστολή που έχει δεχθεί και την ιδεολογική προπαγάνδα των ΜΜΕ, δεν φοβάται και συνεχίζει ενωτικά να αγωνίζεται ενάντια στην κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος. Όλος ο λαός πρέπει να συσπειρωθεί ενάντια στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, όλες οι αριστερές οργανώσεις, τα κόμματα και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι με τον ενωτικό τους αγώνα οφείλουν και μπορούν να πετύχουν μια ιστορική νίκη ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ας δώσουμε όλοι και όλες τις δυνάμεις μας σ΄αυτό το στόχο.
Η παραπαίουσα κυβέρνηση και η απονομιμοποιημένη πολιτική του μνημονίου επέλεξε για ακόμα μία φορά να απαντήσει στη λαϊκή οργή με ισχυρή καταστολή όπως θα άρμοζε σε κάθε λαομίσητη κυβέρνηση. Για πολλοστή φορά, οι αστυνομικές δυνάμεις δημιούργησαν με την αλόγιστη ρίψη χημικών τις συνθήκες για τον τραγικό θάνατο ενός 53χρονου διαδηλωτή, μέλους του ΠΑΜΕ. Η κυβέρνηση είναι η αποκλειστική υπεύθυνη, μαζί με τις δυνάμεις καταστολής, για το θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη.
Την Πέμπτη 20 Οκτώβρη μέλη του ΠΑΜΕ δέχθηκαν μια δολοφονική επίθεση από ομάδες χωρίς αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Η επίθεση σε απεργούς διαδηλωτές με πέτρες και μολότοφ θυμίζουν πρακτικές μόνο παρακρατικών μηχανισμών. Η πολιτική κριτική σε χώρους και οργανώσεις δεν έχει καμία σχέση με επιθέσεις που θέτουν ευθέως και αναντίρρητα τη ζωή των διαδηλωτών σε κίνδυνο. Η κριτική, ειδικότερα, όψεων της γραμμής και της πρακτικής του ΚΚΕ ώστε να περιφρουρηθεί η Βουλή, μετατρέποντας τη λεωφόρο Αμαλίας σε απάτητη ζώνη για απεργούς άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων κρατώντας μακριά τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί ούτε κατά διάνοια την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ανάλογες βίαιες ομάδες, ακριβώς μία μέρα πριν, επιτέθηκαν και τραυμάτισαν εκπαιδευτικούς. Αυτές οι ομάδες λειτουργούν εκτός του μαζικού, ειρηνικού κινήματος και συντηρούν τη διατήρηση του συστήματος της κυρίαρχης εξουσίας.
Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Αυτό που χρειάζεται ο λαός και ο τόπος είναι ενότητα και κοινός αγώνας απέναντι στον κοινό εχθρό και όχι τεχνητή αντιπαλότητα. Η κοινωνική πλειοψηφία έδειξε ότι παρά τη καταστολή που έχει δεχθεί και την ιδεολογική προπαγάνδα των ΜΜΕ, δεν φοβάται και συνεχίζει ενωτικά να αγωνίζεται ενάντια στην κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος. Όλος ο λαός πρέπει να συσπειρωθεί ενάντια στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, όλες οι αριστερές οργανώσεις, τα κόμματα και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι με τον ενωτικό τους αγώνα οφείλουν και μπορούν να πετύχουν μια ιστορική νίκη ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ας δώσουμε όλοι και όλες τις δυνάμεις μας σ΄αυτό το στόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου