Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Όταν η αδικία γίνεται νόμος, ο αγώνας γίνεται καθήκον


Η μεγαλειώδης απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη ήταν η απάντηση του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας απέναντι στην καλά προετοιμασμένη επίθεση απέναντι στα δικαιωματά τους. Οι 300.000 κόσμου που έδειξαν ότι ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αντισταθεί απέναντι σε όσα υποθηκεύουν το μέλλον της. Η διαρκής προσπάθεια καλλιέργειας της κοινωνικής συναίνεσης απέναντι στα μέτρα με το πρόσχημα του «αναγκαίου κακού» φαίνεται ότι τελικά δεν πέτυχε. Οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι καλούνται να πληρώσουν μια κρίση την οποία ούτε προκάλεσαν ούτε είχαν την οποιαδήποτε συμμετοχή στα κέρδη αυτών που την δημιούργησαν.
Η απεργιακή αυτή κινητοποίηση όμως σημαδεύτηκε από ένα τραγικό γεγονός. 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή εξαιτίας εγκληματικών πρακτικών τυφλής βίας που όχι μόνο δεν παρέχουν την οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα στους αγώνες των εργαζομένων αλλά από ότι φάνηκε μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στην απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Λίγες ώρες μετά τον θάνατο των 3 εργαζομένων ο πρωθυπουργός προσπάθησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το γεγονός συνδέοντας με τον δήθεν μονόδρομο των μέτρων. Μας είπε, δηλαδή, ο κ.Παπανδρέου ότι για το θάνατο φταίνε οι διαδηλωτές που δεν καταλαβαίνουν ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος για τη χώρα και δεν επιδεικνύουν «πολιτική υπευθυνότητα»(!) και προχωρούν σε κινητοποίησεις. Η ΕΛ.ΑΣ. από την άλλη εκτός της σκληρής καταστολής των φοιτητικών συλλόγων με χημικά προχώρησε σε εφόδους σε σπίτια κατοίκων της περιοχής των Εξαρχείων καθώς επίσης και στο στέκι Μεταναστών όπου έσπαγαν με τα γκλοπ ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ολοκληρώνει τη στοχοποίηση της Αριστεράς καθώς μετά τον ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο των αγώνων για την προάσπιση της δημόσιας παιδείας και τον περασμένο Δεκέμβρη, σειρά για να τεθεί εκτός συνταγματικού πλαισίου πήρε και το ΚΚΕ. Η στοχοποίηση των δυνάμεων της αριστεράς αποδεικνύει ότι βασικός τους σκοπός είναι κατάπνιξη όσων αντιστέκονται απέναντι στα μέτρα που μας κλέβουν τη ζωή.
Η δυναμική των σημερινών κινητοποιήσεων μας γεμίζει με αισιοδοξία και με καθήκον για ακόμα μεγαλύτερες κινητοποιήσεις.Ο κόσμος της εργασίας στο δίλημμα συναίνεση ή αξιοπρέπεια διάλεξε αξιοπρέπεια! Ο αγώνας συνεχίζεται!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου