Τι προβλέπει ο νόμος για τα ΚΕΣ;
Η κυβέρνηση με τη συνδρομή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ προχώρησε μέσα στο καλοκαίρι στην ψήφιση του νόμου για τα ΚΕΣ σύμφωνα με τον οποίο αναγνωρίζονται τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα κολλέγια ως επίσημοι πλέον «παροχείς» μεταλυκειακής εκπαίδευσης δίπλα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρόλο που δεν αναγνωρίζονται ως ισότιμα. Εάν όμως τα ΚΕΣ είναι παραρτήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού ή συνεργάζονται με κάποιο από αυτά μπορούν να παρέχουν ισότιμα πτυχία με πλήρες αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Επιπλέον με την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 «για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων» οδηγούμαστε σε ένα καθεστώς Μπολόνια, αφού με την αναγνώριση των τίτλων σπουδών και των συνακόλουθων επαγγελματικών δικαιωμάτων που παρέχονται σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε οι σχολές τριετούς και τετραετούς φοίτησης πρακτικά εξισώνονται.
Kαταδικαστική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα πτυχία των κολεγίων
Η Ελλάδα καταδικάστηκε σύμφωνα με την απόφαση του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη μη αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τα πτυχία των ΚΕΣ και των κολλεγίων. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή δεν αφήνεται κανένα περιθώριο στη χώρα υποδοχής (Ελλάδα) για έλεγχο της ποιότητας σπουδών στα κολλέγια. Εναπόκειται δηλαδή αποκλειστικά στις αρχές που χορηγούν τα διπλώματα να ελέγχουν, βάσει των κανόνων που διέπουν το σύστημα της επαγγελματικής εκπαίδευσης, αν πληρούνται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για χορήγηση των διπλωμάτων, καθώς και οι προϋποθέσεις που αφορούν τη φύση του ιδρύματος στο οποίο πραγματοποίησε τις σπουδές του ο κάτοχος του διπλώματος. Το κράτος – μέλος υποδοχής δεν μπορεί να ελέγξει τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων χορηγήθηκαν τα διπλώματα.
Αλήθειες και ψέματα
Λένε πως «πρέπει να μπει μια τάξη στη λειτουργία των κολλεγίων και των ΚΕΣ » Έτσι ο νόμος προβλέπει τις εξής προϋποθέσεις για την ίδρυση ενός κολλεγίου: εγγυητική επιστολή 500.000 ευρώ, εργαστήρια επαρκής εξοπλισμένα για τις αντίστοιχες ειδικότητες, βιβλιοθήκη, αίθουσα υπολογιστών. Όροι και προϋποθέσεις που υπάρχουν ήδη σε ένα φροντιστήριο.
Λένε πως η Ελλάδα πιέζεται από την ΕΕ για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ΚΕΣ που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού.Όμως αυτός που ανακίνησε το ζήτημα σε επίπεδο ΕΕ είναι ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, κ. Χατζιδάκις και η αιτία της πίεσης είναι η κατάσταση που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ δίνοντας άδειες λειτουργίας στα ΚΕΣ υπό τη σκέπη του Υπουργείου Εμπορίου νόμος αυτός βέβαια εντάσσεται σε ένα πλαίσιο συμμόρφωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις επιταγές της Μπολόνια και της ανάγκες της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου.
Ξαφνικά οι θιασώτες της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης διακυρήσσουν πως με την αναγνώριση των κολεγίων η λύση για τους 60000 που δεν έπιασαν τη θεσπισμένη από την κυβέρνηση βάση του 10. Αυτούς δηλαδή, που θεώρησαν ανίκανους να φοιτήσουν στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ τους διοχετεύουν στην αγορά των κολλεγίων, τα οποία παρέχουν τίτλους σπουδών με επαγγελματικά δικαιώματα ίσα με αυτά των δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ.Αν αυτό δεν είναι παράλογο τότε ποιο είναι;
Η αναγνώριση των ΚΕΣ και των κολλεγίων αποτελεί άτυπα αναθεώρηση του άρθρου 16, που διασφαλίζει τη δημοσιά και δωρεάν παιδεία. Και αυτό διότι από τη στιγμή που τα 3ετή κολλέγια θα παρέχουν ισοτίμους τίτλους και επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των τετραετών ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα δημόσια πανεπιστήμια θα προσαρμοστούν προκειμένου να παράσχουν «ανταγωνιστικά εκπαιδευτικά προϊόντα». Αυτό πρακτικά σημαίνει εφαρμογή των δύο κύκλων σπουδών (3+2), περαιτέρω περικοπή της χρηματοδότησης, εντατικοποίηση σπουδών, εμβάθυνση δηλαδή της εμπορευματοποίησης και λειτουργίας της εκπαίδευσης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Στόχοι της κυβέρνησης
Πραγματική επιδίωξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής παραμένει η δημιουργία «εκπαιδευτικών υπηρεσιών» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. ¨Ώστε πρώτον, να δημιουργηθεί ένα πανεπιστήμιο για τις επιχειρήσεις που θα παράγει φθηνούς, ευέλικτους, καταρτισμένους και χωρίς εργαζομένους έτσι ώστε να συμβάλλει στην «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Δεύτερον, να δημιουργηθεί πανεπιστήμιο - επιχείρηση καθιστώντας πηγή κέρδους την παιδεία και εγκαινιάζοντας μια αγορά όπου η παιδεία θα πουλιέται και θα αγοράζεται σαν εμπόρευμα με όρους προσφοράς και ζήτησης. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα αποτελεί πλέον δημόσιο αγαθό και ένα δημόσιο χώρο ο οποίος εξ ‘ ορισμού λειτουργεί δημοκρατικά. Ο δημόσιος χαρακτήρας του Πανεπιστημίου, που επιχειρείται να καταλυθεί, εξασφαλίζει το δημοκρατικό έλεγχο και τη συμμετοχή όλων στις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Γι’ αυτό η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα είναι ολέθρια και για την εσωτερική διάρθρωση του.
Τι απαντάμε?
Είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι δεν θεωρούμε εχθρούς τους σπουδαστές των κολλεγίων και των ΚΕΣ αλλά τα βάζουμε με την νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδηγεί σε μια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλους τους βασικούς τομείς που είχαν δημόσιο χαρακτήρα. Η κυβέρνηση αποφασίζει την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, των λιμανιών και ρίχνει τα βάρη της οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν για αυτό που δημιούργησαν οι ίδιοι οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού.
Το φοιτητικό κίνημα νίκησε δύο χρόνια πριν καταφέρνοντας να ορθώσει το ανάστημα του απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα συγκροτώντας πανεκπαιδευτικό μέτωπο και προσπαθώντας να συνδεθεί με τους εργαζόμενους που αντιστέκονται στις ιδιωτικοποιήσεις και αρνούνται να πληρώσουν την κρίση.
Η κυβέρνηση με τη συνδρομή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ προχώρησε μέσα στο καλοκαίρι στην ψήφιση του νόμου για τα ΚΕΣ σύμφωνα με τον οποίο αναγνωρίζονται τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα κολλέγια ως επίσημοι πλέον «παροχείς» μεταλυκειακής εκπαίδευσης δίπλα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρόλο που δεν αναγνωρίζονται ως ισότιμα. Εάν όμως τα ΚΕΣ είναι παραρτήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού ή συνεργάζονται με κάποιο από αυτά μπορούν να παρέχουν ισότιμα πτυχία με πλήρες αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Επιπλέον με την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 «για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων» οδηγούμαστε σε ένα καθεστώς Μπολόνια, αφού με την αναγνώριση των τίτλων σπουδών και των συνακόλουθων επαγγελματικών δικαιωμάτων που παρέχονται σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε οι σχολές τριετούς και τετραετούς φοίτησης πρακτικά εξισώνονται.
Kαταδικαστική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα πτυχία των κολεγίων
Η Ελλάδα καταδικάστηκε σύμφωνα με την απόφαση του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη μη αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τα πτυχία των ΚΕΣ και των κολλεγίων. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή δεν αφήνεται κανένα περιθώριο στη χώρα υποδοχής (Ελλάδα) για έλεγχο της ποιότητας σπουδών στα κολλέγια. Εναπόκειται δηλαδή αποκλειστικά στις αρχές που χορηγούν τα διπλώματα να ελέγχουν, βάσει των κανόνων που διέπουν το σύστημα της επαγγελματικής εκπαίδευσης, αν πληρούνται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για χορήγηση των διπλωμάτων, καθώς και οι προϋποθέσεις που αφορούν τη φύση του ιδρύματος στο οποίο πραγματοποίησε τις σπουδές του ο κάτοχος του διπλώματος. Το κράτος – μέλος υποδοχής δεν μπορεί να ελέγξει τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων χορηγήθηκαν τα διπλώματα.
Αλήθειες και ψέματα
Λένε πως «πρέπει να μπει μια τάξη στη λειτουργία των κολλεγίων και των ΚΕΣ » Έτσι ο νόμος προβλέπει τις εξής προϋποθέσεις για την ίδρυση ενός κολλεγίου: εγγυητική επιστολή 500.000 ευρώ, εργαστήρια επαρκής εξοπλισμένα για τις αντίστοιχες ειδικότητες, βιβλιοθήκη, αίθουσα υπολογιστών. Όροι και προϋποθέσεις που υπάρχουν ήδη σε ένα φροντιστήριο.
Λένε πως η Ελλάδα πιέζεται από την ΕΕ για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ΚΕΣ που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού.Όμως αυτός που ανακίνησε το ζήτημα σε επίπεδο ΕΕ είναι ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, κ. Χατζιδάκις και η αιτία της πίεσης είναι η κατάσταση που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ δίνοντας άδειες λειτουργίας στα ΚΕΣ υπό τη σκέπη του Υπουργείου Εμπορίου νόμος αυτός βέβαια εντάσσεται σε ένα πλαίσιο συμμόρφωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις επιταγές της Μπολόνια και της ανάγκες της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου.
Ξαφνικά οι θιασώτες της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης διακυρήσσουν πως με την αναγνώριση των κολεγίων η λύση για τους 60000 που δεν έπιασαν τη θεσπισμένη από την κυβέρνηση βάση του 10. Αυτούς δηλαδή, που θεώρησαν ανίκανους να φοιτήσουν στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ τους διοχετεύουν στην αγορά των κολλεγίων, τα οποία παρέχουν τίτλους σπουδών με επαγγελματικά δικαιώματα ίσα με αυτά των δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ.Αν αυτό δεν είναι παράλογο τότε ποιο είναι;
Η αναγνώριση των ΚΕΣ και των κολλεγίων αποτελεί άτυπα αναθεώρηση του άρθρου 16, που διασφαλίζει τη δημοσιά και δωρεάν παιδεία. Και αυτό διότι από τη στιγμή που τα 3ετή κολλέγια θα παρέχουν ισοτίμους τίτλους και επαγγελματικά δικαιώματα με αυτά των τετραετών ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα δημόσια πανεπιστήμια θα προσαρμοστούν προκειμένου να παράσχουν «ανταγωνιστικά εκπαιδευτικά προϊόντα». Αυτό πρακτικά σημαίνει εφαρμογή των δύο κύκλων σπουδών (3+2), περαιτέρω περικοπή της χρηματοδότησης, εντατικοποίηση σπουδών, εμβάθυνση δηλαδή της εμπορευματοποίησης και λειτουργίας της εκπαίδευσης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Στόχοι της κυβέρνησης
Πραγματική επιδίωξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής παραμένει η δημιουργία «εκπαιδευτικών υπηρεσιών» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. ¨Ώστε πρώτον, να δημιουργηθεί ένα πανεπιστήμιο για τις επιχειρήσεις που θα παράγει φθηνούς, ευέλικτους, καταρτισμένους και χωρίς εργαζομένους έτσι ώστε να συμβάλλει στην «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Δεύτερον, να δημιουργηθεί πανεπιστήμιο - επιχείρηση καθιστώντας πηγή κέρδους την παιδεία και εγκαινιάζοντας μια αγορά όπου η παιδεία θα πουλιέται και θα αγοράζεται σαν εμπόρευμα με όρους προσφοράς και ζήτησης. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα αποτελεί πλέον δημόσιο αγαθό και ένα δημόσιο χώρο ο οποίος εξ ‘ ορισμού λειτουργεί δημοκρατικά. Ο δημόσιος χαρακτήρας του Πανεπιστημίου, που επιχειρείται να καταλυθεί, εξασφαλίζει το δημοκρατικό έλεγχο και τη συμμετοχή όλων στις συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Γι’ αυτό η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα είναι ολέθρια και για την εσωτερική διάρθρωση του.
Τι απαντάμε?
Είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι δεν θεωρούμε εχθρούς τους σπουδαστές των κολλεγίων και των ΚΕΣ αλλά τα βάζουμε με την νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδηγεί σε μια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλους τους βασικούς τομείς που είχαν δημόσιο χαρακτήρα. Η κυβέρνηση αποφασίζει την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, των λιμανιών και ρίχνει τα βάρη της οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν για αυτό που δημιούργησαν οι ίδιοι οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού.
Το φοιτητικό κίνημα νίκησε δύο χρόνια πριν καταφέρνοντας να ορθώσει το ανάστημα του απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα συγκροτώντας πανεκπαιδευτικό μέτωπο και προσπαθώντας να συνδεθεί με τους εργαζόμενους που αντιστέκονται στις ιδιωτικοποιήσεις και αρνούνται να πληρώσουν την κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου