Πλαίσιο Αριστερής Ενότητας Φιλοσοφικής στη ΓΣ της 27ης Φλεβάρη

Ενώ οι φοιτητές και οι φοιτήτριες διανύουν μια από τις πιο καταπιεστικές περιόδους στη διάρκεια των φοιτητικών σπουδών -την εξεταστική- το Υπουργείο Παιδείας αναγγέλλει το πάνσοφο σχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με την κυνική ονομασία «Αθηνά». Σύμφωνα με το σχέδιο «Αθηνά» 156 τμήματα καταργούνται από τις συγχωνεύσεις (ναι, κάποια από αυτά είναι τα «άχρηστα» τμήματα όπως τα αποκαλούν σήμερα αυτοί που τα έφτιαξαν χθες για να εξυπηρετήσουν πελατειακές σχέσεις και τοπικά συμφέροντα) ενώ κατά 15.000 μειώνονται οι εισακτέοι/ες. Το σχέδιο του Υπ. Παιδείας δε θα μπορούσε να αφήσει ανέπαφη τη Φιλοσοφική Σχολή, μιας και το πεδίο των ανθρωπιστικών σπουδών βρίσκεται στο στόχαστρο των κυρίαρχων, ως η κορώνα των αντιπαραγωγικών -με όρους αγοράς- γνωστικών αντικειμένων. Έτσι προβλέπεται η συγχώνευση των 5 ξενόγλωσσων τμημάτων (Αγγλικό, Γαλλικό, Γερμανικό, Ισπανικό, Ιταλικό) σε 1 ενιαίο τμήμα 5 κατευθύνσεων(!), καθώς και η συγχώνευση του τμήματος «Σλαβικών Σπουδών» με το τμήμα «Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών». Η απόφαση αυτή είναι ξεκάθαρο πως δε χαίρει κανενός ακαδημαϊκού κριτηρίου, καθώς οι σπουδές και τα πτυχία υποβαθμίζονται περαιτέρω (οι απόφοιτοι/ες αυτών των ενιαίων τμημάτων θα αποκτούν επάρκεια σε μία γλώσσα αλλά καμία ειδίκευση σε σχέση με τη γλωσσολογία, τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό κλπ.), οι εισακτέοι/ες θα μειωθούν κατά πολύ, κάτι που θα αποτελέσει υποτίμηση συνολικά των σχολών, ενώ πολλοί/ές καθηγητές/ριες θα απολυθούν.

Οι συγχωνεύσεις τμημάτων που δεν συγκροτούν ενιαίο γνωστικό αντικείμενο, με την παράλληλη πρόβλεψη κατευθύνσεων, προετοιμάζει τον δρόμο για τους κύκλους σπουδών και το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, με δυνατότητα παροχής τίτλων σπουδών στα 2 ή 3 χρόνια, εξατομίκευση των πτυχίων και υποχώρηση των ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό. Η βίαιη δημιουργία σχολών, ακόμα και μονοτμηματικών, επιτρέπει νομικά την χορήγηση μεταπτυχιακού και αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για το σπάσιμο των πτυχίων σε κύκλους και την μετέπειτα εισαγωγή διδάκτρων. Σε αυτό το πλαίσιο εξυπηρετείτε η όξυνση των ταξικών διαχωρισμών στην εκπαίδευση, μέσω και τις δημιουργίας πτυχίων διαφορετικών ταχυτήτων, κέντρων κατάρτισης και αριστείας. Επιπλέον, η επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση, η έρευνα και η καινοτομία δεν μπορούν να προωθούνται ελεύθερα όταν είναι σε σύνδεση με την αγορά, καθώς αυτή θέτει όρια και ενισχύει ή όχι ανάλογα με τα κριτήρια κέρδους που μπορεί να προσφέρει κάθε επιστήμη.

Μήτρα του σχεδίου είναι η ίδια η αντίληψη των κυρίαρχων για το ρόλο της τριτοβάθμιας, η οποία αντιμετωπίζει τη γνώση ως δεξιότητες, τα πανεπιστήμια ως κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης που παράγουν και εκπαιδεύουν «δια βίου», εξειδικευμένους, φθηνούς, ευέλικτους και χωρίς δικαιώματα μελλοντικούς εργαζόμενους προς την αγορά, και  που ερευνούν τους μελλοντικούς τρόπους άντλησης κέδρους, ενώ παράλληλα θεωρεί και τα ίδια ως πεδίο αγοράς.

Ο στόχος της τρικομματικής κυβέρνησης με το σχέδιο «Αθηνά» αλλά και συνολικά με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Από τη μία είναι ο περιορισμός της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, αφού η κυβέρνηση έχει αδειάσει τα αποθεματικά των πανεπιστημίων μέσω του PSI,  καθώς και η εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου δόγματος της ιδιωτικοποίησης οποιασδήποτε κοινωνικής παροχής-το σχέδιο αυτό άλλωστε δεν είναι ξεκομμένο από τον περιορισμό σε σίτηση, στέγαση, συγγράματα ούτε από τις εξαγγελίες περί διδάκτρων. Από την άλλη, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο πάρθηκαν οι αποφάσεις για τη συγχώνευση-κατάργηση τμημάτων χωρίς καμία διαβούλευση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε η εκλογή των συμβουλίων διοίκησης (μέσω διαδικτύου!) αφού δεν είχαν καμία νομιμοποίηση από τον κόσμο του πανεπιστημίου αλλά και την ουσία του νόμου που διαγράφει φοιτητές/ριες (άραγε τι κοστίζουν αυτοί οι «αιώνιοι φοιτητές»;), που ορίζει ως μέγιστη διάρκεια σπουδών το ν+2, που καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, που καταργεί τα συλλογικά όργανα των φοιτητών/ριών αλλά και των καθηγητών/ριών και εισάγει ένα εξωπανεπιστημιακό συμβούλιο διοίκησης, γίνεται ξεκάθαρο πως το πανεπιστήμιο αποκτά ένα ακόμα πιο αυταρχικό μοντέλο, με έντονο το στοιχείο της εντατικοποίησης, σε μια προσπάθεια διαμόρφωσης του σύγχρονου εργαζόμενου, που αν έχει την τύχη να εργαστεί, δε θα έχει κανένα κατοχυρωμένο δικαίωμα, θα εργάζεται ακόμη περισσότερες ώρες για όλο και λιγότερα χρήματα και γενικά θα είναι πιο σκληρά και πιο εύκολα εκμεταλλευόμενος. Κοινή συνισταμένη, λοιπόν, είναι πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας όπως τη γνωρίζαμε, αφού αυτός είναι ο μονόδρομος όταν υποτιμάται το δημόσιο πανεπιστήμιο μέσω της εκπαιδευτικήςμεταρρύθμισης, όταν τα ιδιωτικά κολλέγια αποκτούν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα (ίσα με τα δημόσια), ενώ η ανεργία στη νεολαία αγγίζει το 60%.

Αυτό το σχέδιο, βέβαια, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι ξεκομμένο από την πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία 3 χρόνια από τις κυβερνήσεις των μνημονίων. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι μισθοί έχουν φτάσει πέρα από το όριο της εξαθλίωσης, η ανεργία και η επισφαλής εργασίας αποτελούν καθεστώς τρομοκρατίας για τη νεολαία, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα καταργούνται με διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου, δημόσια αγαθά ιδιωτικοποιούνται και γενικά επιτελείται μια σφοδρή επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Το κράτος δεν ενσωματώνει πλέον κανένα αίτημα των υποτελών τάξεων ενώ όποιος/α τολμάει και αντιστέκεται καταστέλλεται άγρια όπως μαρτυρούν οι βασανισμοί από τη μεριά της αστυνομίας, οι εκατοντάδες συλλήψεις μετά από κάθε κινητοποίηση, οι επιτάξεις εργαζομένων που αποφασίζουν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, οι επιθέσεις σε καταλήψεις και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, η καταπάτηση του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ και το ΑΠΘ, που σε συνδυασμό με τη φασιστική απειλή συμπληρώνουν το κάδρο της κρατικής τρομοκρατίας, του αυταρχισμού, της έκτακτης ανάγκης.

Εμείς από τη μεριά μας δεν είμαστε διατεθειμένες/οι να αφήσουμε την κυβέρνηση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της τόσο σε σχέση με το πανεπιστήμιο όσο και συνολικά στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αναγκαία προϋπόθεση για τον αγώνα αυτόν αποτελούν οι συλλογικές μας διαδικασίες και η σύνδεση με τα διάφορα κοινωνικά κινήματα και με τους εργαζόμενους/ες που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις καθώς οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή. Παράλληλα θα πρέπει να φτιάξουμε αυτές τι δομές εντός των φοιτητικών συλλόγων που θα εμπλέκουν άμεσα το φοιτητικό σώμα στην αντίσταση, την αλληλεγγύη, την αυτοργάνωση ενώ θα δίνουν τον αναγκαίο χώρο (αλλά και έμπρακτο παράδειγμα) για να ανοίξει η κουβέντα για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία που οραματιζόμαστε, αυτήν των κοινωνικών αναγκών και της δικαιοσύνης.

Αποφασίζουμε:

·        Συγκρότηση πρωτοβουλίας-κοινής συνέλευσης φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων Φιλοσοφικής

·        Κλειστή σχολή την Πέμπτη 28/2 και συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου  στην πανελλαδική συγκέντρωση των καθηγητών και των φοιτητών των ΤΕΙ στις 13:00 έξω από το υπουργείο παιδείας

·        Συμμετοχή του φοιτητικού μας συλλόγου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 2 Μάρτη στις 12:00 στα Προπύλαια