ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΓΡΑΦΙΚΟΣ;

Οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους προσπάθησαν για άλλη μια φορά να συγκαλύψουν τις αυταρχικές πρακτικές τους και ως συνήθως, να επιρρίψουν τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα του πανεπιστημίου στους φοιτητές και φοιτήτριες που δεν κωφεύουν μπροστά στα προβλήματα. Ακολουθούν αποσπάσματα από την πρυτανική ανακοίνωση...

«Οι Πρυτανικές Αρχές από την ανάληψη των καθηκόντων τους έθεσαν ως βασική και ουσιώδη προϋπόθεση λειτουργίας ενός ανοικτού στις ιδέες και δημοκρατικού Δημόσιου Πανεπιστημίου την απαρέγκλιτη τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων».

Αν το πανεπιστήμιο καταφέρνει ακόμα να είναι ως ένα βαθμό ανοικτό σε ιδέες, δημοκρατικό και δημόσιο, σίγουρα αυτοί που παλεύουν για κάτι τέτοιο δεν είναι οι Πρυτανικές Αρχές.

Ποια δημοκρατία; Σε ένα πανεπιστήμιο όπου οι εργαζόμενοί του στο κεντρικό κτήριο της  Πρυτανείας  δουλεύουν κλειδωμένοι στον χώρο εργασίας τους, ενώ η ίδια η επιτροπή επιθεώρησης εργασίας καταγγέλει τις μεσαιωνικές πρακτικές του πρύτανη; Όπου πέρσυ στη διάρκεια του μεγαλειώδους αγώνα τους ενάντια στις διαθεσιμότητες-προσταγές της τρόικας απειλούνταν με νομικές κυρώσεις επειδή πάλευαν για το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην εργασία;

Ποιο δημόσιο; Σε ένα πανεπιστήμιο όπου απολύθηκαν οι φύλακες, δήθεν επειδή κόστιζαν πολύ, για να αντικατασταθούν από security που εν τέλει κοστίζουν πολύ παραπάνω και στερούν το δικαίωμα εισόδου εάν δεν τους αρέσει η φυσιογνωμία του εισερχόμενου; Σε ένα πανεπιστήμιο όπου η Σύγκλητος έχει υπερψηφίσει την ίδρυση Οργανισμού-καταστροφέα κάθε έννοιας δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και αποτελεί κατ’ουσίαν την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου;

«Όμως η χρήση πρακτικών αυθαίρετου αποκλεισμού και διακοπής κάθε διδασκαλίας και διοικητικής εργασίας στους πανεπιστημιακούς χώρους ως αποτέλεσμα της δράσης αποδεδειγμένα μειοψηφικών ομάδων»

Οι άνθρωποι στους οποίους υποτιμητικά αναφέρεται η πρυτανική αρχή με τον χαρακτηρισμό «ομάδες», ωσάν να επρόκειτο για άβουλες μάζες φανατικών ή εξωγήινους που εισβάλλουν στον πλανήτη, δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους φοιτητές και φοιτήτριες ενός πανεπιστημίου που δεν εισέρχονται σε αυτό για να λάβουν στείρα ακαδημαϊκή γνώση  αποκομμένη από την κοινωνία και να αποχωρήσουν σιωπηροί για τα σπίτια τους. Είναι οι φοιτητές και φοιτήτριες που οραματίζονται και υλοποιούν στο τώρα το αντιπαράδειγμα ενός πανεπιστημίου που εμπλέκει τα ίδια τα φοιτητικά υποκείμενα στη διαμόρφωση της γνώσης, που  τα καθιστά κοινωνικά ευαίσθητους και ενεργούς πολίτες που δεν υποτάσσονται στον σκοταδισμό και την αυταρχικότητα μιας πρυτανικής αρχής διορισμένης για να εξυπηρετεί τις επιταγές της μνημονιακής κυβέρνησης.

Ποιος ήρθε να μας μιλήσει για «χώρο ελεύθερης διακίνησης των ιδεών» ;

Η πρυτανική αρχή θα μας κάνει να ξεχάσουμε τη σημασία των λέξεων..Ας της θυμίσουμε λοιπόν τι σημαίνει η παραπάνω φράση της :

Χώρος  ελεύθερης  διακίνησης ιδεών είναι αυτός που οι ίδιοι οι φοιτητές-τριες μπορούν να συζητούν τα προβλήματά τους μέσα στις φοιτητικές συνελεύσεις, όχι μόνο για να απαντούν στις αυταρχικές επιθέσεις του κάθε πρύτανη και υπουργού παιδείας, αλλά και για να δομούν σχέσεις αλληλοϋποστήριξης, συνεργασίας, δημοκρατικού ήθους.

Είναι τα σπουδαστήρια όπου ο φοιτητής μπορεί να διαβάζει βιβλία που χρειάζεται για μια εργασία ή για την προσωπική του καλλιέργεια, που όμως δε λειτουργούν με σκυθρωπούς εργαζόμενους που τρέμουν στην απειλή της απόλυσης.

Eίναι επίσης οι χώροι πολιτισμού που δεν κυριαρχεί η λογική της κερδοσκοπίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της ιδιώτευσης, χώροι  φτιαγμένοι από φοιτητές για φοιτητές. Τέτοιος χώρος θα ήταν σήμερα το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Φιλοσοφικής, αν η κοσμητορική αρχή δεν είχε καταστείλει με κάθε δυνατό μέσο (και είναι πολλά τα μέσα της..) τη λειτουργία του. Είναι η ίδια κοσμητορική αρχή την οποία “κόβει” το Συμβούλιο Ιδρύματος, επειδή αντιτάχθηκε κάποτε σε πτυχές της αναδιάρθρωσης του Πανεπιστημίου, αλλά απ την άλλη παύει να αναγνωρίζει αποφάσεις της Γενικής μας Συνέλευσης. Αυτή η στάση από πλευράς κοσμητείας κατάφερε και τη μεγαειώδη κινητοποίηση της παρακάτω εικόνας:

«η απαξίωση των δικαιωμάτων όσων δεν συμφωνούν με τέτοιες ενέργειες και η απειλή βίας εναντίον τους είναι σαφώς εκτός νομιμότητας και πανεπιστημιακού ήθους»

Η πρυτανική αρχή έχει το θράσος να μιλάει για βία των αντιστεκόμενων, όταν  είναι αυτή που κλειδώνει τους εργαζόμενούς της στο κτήριο της πρυτανείας με λοκ άουτ, όταν φέρνει τα ΜΑΤ για να καταστείλουν με βία τη διαμαρτυρία των φοιτητών, όταν καθηγητές όπως ο Γεωργαντζόγλου και ο Μπενέτος εξαπολύουν σωματική και λεκτική-σεξιστική επίθεση σε βάρος φοιτητριών που περιφρουρούν τη νομιμοποιημένη από τον φοιτητικό σύλλογο απόφαση για μονοήμερη κατάληψη, όταν εγκαθιστά security στις σχολές!

Και να που η πρυτανική αρχή ξάφνου θυμήθηκε και την «Ελληνική Κοινωνία που στηρίζει και χρηματοδοτεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο»...

Εάν η Πρυτανική Αρχή κόπτονταν όντως για την ελληνική κοινωνία, δε θα στερούσε από τα παιδιά της «ελληνικής κοινωνίας» το δικαίωμα στη δωρεάν μόρφωση, σίτιση και στέγαση.  Δε θα εξυπηρετούσε, τελικά, την κυβέρνηση, που αποδεικνύεται στον πιο σκληρό εχθρό της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της κρίσης.

«Οι Πρυτανικές Αρχές είναι, και θα είναι πάντα, ανοιχτές στον διάλογο»

Οι πρυτανικές αρχές δεν ήταν και δε θα είναι ανοιχτές στον διάλογο υπό τις κρατούσες συνθήκες. Και να μας εξηγήσουν επιτέλους γιατί η Σύγκλητος δε συνεδριάζει εδώ και τέσσερις μήνες, εν μέσω τόσο επιτακτικών προβλημάτων, αφού τόσο πολύ αρέσκονται στον διάλογο. Και γιατί ακόμα δε δέχεται σε αυτήν τη διαδικασία τους ίδιους τους συλλόγους των φοιτητών και των φοιτητριών.

Στον κορμό των παρπάνω πολιτικών βέβαια εντάσσεται και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που πέρα απ την αποαξίωση προς τις διαδικασίες του συλλόγου και κάθε ανταγωνιστική πολιτική έκφραση, αλλά και τη στήριξή της προς κάθε αντιδραστική κίνηση, διαθέτει ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τη νεοφιλελευθεροποίηση του Πανεπιστημίου. Εμείς απ την πλευρά μας να δημιουργήσουμε τον αντιπαραθετικό αριστερό πόλο των αγώνων μας και της οικοδόμησης του πανεπιστημίου των αναγκών και των ονείρων μας!