ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΕΝ ΕΚΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 20/10

Τη Δευτέρα 20/10, μετά από μια εβδομάδα όξυνσης της καταστολής εκ μέρους των πρυτανικών αρχών, φοιτητές/τριες και εργαζόμενοι/ες του ΕΚΠΑ πέτυχαν εκείνο που μέχρι πρόσφατα θεωρείτο δεδομένο: την επανοικειοποίηση του χώρου του πανεπιστημίου και, συγκεκριμένα, του κτιρίου της πρυτανείας. Το κτίριο αυτό βρισκόταν όλη την προηγούμενη βδομάδα υπό καθεστώς “περιφρούρησης” από δυνάμεις των ΜΑΤ με στόχο τον αποκλεισμό των φοιτητικών συλλόγων, που με αίτημα τη διεξαγωγή συγκλήτου για τα φλέγοντα θέματα των διαγραφών, security, καθαρισμού σύμφωνα με τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων επιδίωκαν την αυτονόητη πρόσβαση στην πρυτανεία. Η καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ συνοδευόταν από τον αποκλεισμό των εργαζομένων στο κτίριο σε συνθήκες πρωτόγνωρες για το δημόσιο τομέα, καθώς οι εργαζόμενοι βρέθηκαν επανειλημμένα κλειδωμένοι στα γραφεία τους για πολλές ώρες.

Τη Δευτέρα 20/10, λοιπόν, και μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν από την Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων, την ΑΔΕΔΥ, την Επιθεώρηση Εργασίας και βουλευτές της αριστεράς, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι εργαζόμενοι κατόρθωσαν να εισέλθουν στο χώρο της πρυτανείας όπου και συναντήθηκαν με τον αντιπρύτανη Μπουραζέλη. Ο αντιπρύτανης, αποκλείοντας κάθε προοπτική διαλόγου, κατέστησε σαφές ότι τα επιβαλλόμενα μέτρα θα εφαρμοστούν γιατί “έτσι πρέπει”.η στάση αυτή βρίσκεται σε πλήρη σύμπνοια τόσο με τις κυβερνητικές επιταγές όσο και με την πολιτική του νέου πρύτανη Θ. Φορτσάκη.

Ο τελευταίος, μένοντας πιστός στα πεπραγμένα του κατά τη θητεία του στην προεδρία της Νομικής, όχι μόνο προβαίνει σε εξαγγελίες σύμφωνες με το δόγμα “Ησυχία-Τάξη-Ασφάλεια” αλλά και το εφαρμόζει στην πράξη φέρνοντας τα ΜΑΤ στον πανεπιστημιακό χώρο και καλλιεργώντας ένα καθεστώς τρόμου και πειθάρχησης στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Αυτές οι πολιτικές του Φορτσάκη προωθούν ένα επιζητούμενο εδώ και χρόνια σχέδιο μετάλλαξης του πανεπιστημίου στα νεοφιλελεύθερα πρότυπα με την επιβολή ενός χαρακτήρα πολύ πιο αυταρχικού τόσο μέσα από το γενικότερο πλαίσιο κατάργησης των δομών συνδιοίκησης και απεμπόλησης κάθε στοιχείου δημοκρατικότητας όσο και ειδικότερα, με την καθιέρωση πανεπιστημιακής αστυνομίας(security) και την επιβολή face control. Φτάνουμε έτσι στην οικοδόμηση ενός νέου τύπου πανεπιστημίου, το οποίο ενσωματώνει στον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας του το χαρακτήρα “επιχείρησης-φρούριο”. Παράλληλα η καταστολή των φωνών αντίστασης δημιουργεί το κατάλληλο έδαφος για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που θέλουν το πανεπιστήμιο χώρο κερδοφορίας του κεφαλαίου(εργολαβίες σε σίτιση, συγγράμματα, καθαρισμό, security).

Απέναντι τόσο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιδιώκουν τη μετάλλαξη του πανεπιστημίου όσο και στο νέο πρύτανη-εφαρμοστή τους, για τον οποίο μάλιστα ισχύει το ασυμβίβαστο της πρυτανικής του ιδιότητας με εκείνη ως μετόχου ιδιωτικής νομικής εταιρείας, εμείς απαντάμε με κλιμακούμενους συλλογικούς αγώνες με ορίζοντα τη 17η Νοέμβρη και σταθμούς τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις στις 23/10 και 6/11.

Στον αγώνα αυτό θεωρούμε πως το κτίριο της πρυτανείας, το οποίο την περσινή χρονιά αποτέλεσε το προπύργιο της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων, μπορεί να διαδραματίσει και πάλι κεντρικό ρόλο. Προϋπόθεση αποτελεί η ενεργοποίηση ολοένα και περισσότερων φοιτητικών συλλόγων που με τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων τους θα δημιουργούν εστίες αντίστασης σε περιόδους κλιμάκωσης του κινήματος καθώς και η ενεργός συμμετοχή του κάθε φοιτητή και φοιτήτριας στη συνδιαμόρφωση εκείνων των δράσεων που θα καταστήσουν το πανεπιστημιακό χώρο κέντρο ενός αγώνα νικηφόρου.

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως στόχος μας δεν είναι μόνο η κατάργηση του μέτρου των διαγραφών και η απομάκρυνση των security και όλων των εργολαβιών από το πανεπιστήμιο αλλά η οικοδόμηση ενός νέου πανεπιστημίου, δημόσιου και δωρεάν, μαζικού, χωρίς ταξικούς φραγμούς, με δημοκρατική συμμετοχή ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας στη λήψη των αποφάσεων που την αφορούν, ενός πανεπιστημίου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας, έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο που θα συνδέεται με τις κοινωνικές διεργασίες. Αλλά και ο ίδιος ο αγώνας δεν μπορεί να είναι μερικός, με μερικά αιτήματα αλλά εξώστρεφος, σε άμεση σύνδεση με την κοινωνία και τις αντιστάσεις που γεννιούνται σε αυτήν, στην κατεύθυνση της συνολικής ανατροπής.