Δεν έχει σύνορα η καρδιά σου να με κλείσει!

Έχει ήδη γίνει κοινότοπη η διαπίστωση ότι την 25^η Ιανουαρίου του 2015 συντελέστηκε στην Ελλάδα μια ιστορική πολιτική ανατροπή, όπου κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και συγκεκριμένα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α κατάφερε να πάρει την κυβέρνηση. Ένα βασικό, εκτός των άλλων, στοιχείο απ’ αυτά που οδήγησαν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α σ’ αυτή την εκλογική νίκη ήταν η αποδόμηση της μέχρι εκείνης της στιγμής βεβαιότητας πως η οικονομική κρίση και το χρέος ήταν δύο προβλήματα συνδεδεμένα με

παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Αντιθέτως, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τα κινήματα της προηγούμενης περιόδου έδειξαν ότι αυτά τα δύο αλληλοσυμπληρούμενα προβλήματα ήταν προβλήματα πανευρωπαϊκά και πως η λύση τους (η πολιτική λύση τους!) δεν μπορεί παρά να είναι ευρωπαϊκή. Βέβαια, σε καμία περίπτωση το επίδικο για την εξουσία των πολλών στη βάση των κοινωνικών αναγκών, δεν εξαντλείται και δεν ολοκληρώνεται από την όποια αριστερή κυβέρνηση.

Προκειμένου να αποφευχθούν οι αυταπάτες, έγινε κατανοητό από την διαδικασία της διαπραγμάτευσης ότι οι πολιτικοί συσχετισμοί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι ευνοϊκοί. Η ηγεμονία στις περισσότερες χώρες του Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα της Μέρκελ και το κόμμα του Ραχόι μεταξύ άλλων, καθώς και του δεκανικιού του, του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι σε μεγάλο βαθμό εδραιωμένη. Έτσι, η νεοφιλελεύθερη επίθεση, μ’ ότι σημαίνει αυτό για την οικονομία και τη δημοκρατία, συνεχίζεται.

Παρόλα αυτά, σε ορισμένες χώρες, όπως στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, η Αριστερά απειλεί με σοβαρές αξιώσεις τις ντόπιες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Το γεγονός αυτό, όπως και η εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην Ελλάδα, μένει να δούμε τι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις μπορεί να απελευθερώσει το επόμενο διάστημα αξιοποιώντας τα ρήγματα και τις αντιφάσεις εντός του νεοφιλελεύθερου στρατοπέδου.

Δεν αρκεί όμως να περιμένουμε. Τα κινήματα, αξιοποιώντας τον δημόσιο χώρο που μπορεί και πρέπει να παρέχει σ’ αυτά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, πρέπει να ενεργοποιηθούν ξανά και να δώσουν τον τόνο της επιμονής στο κοινωνικό πεδίο, της επιμονής στη δημιουργία από τα κάτω αντιστάσεων που συν τοις άλλοις θα επιβάλλουν και την ταξικά μεροληπτική πολιτική της κυβέρνησης. Αντιστάσεων που στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι καιρός να διεθνοποιηθούν κι αυτές, να οργανωθούν δημοκρατικά, να διαρρήξουν τους περιορισμούς των συνόρων και να αναδείξουν τις διεκδικήσεις τους απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Κινήματα όπως το Blockupy Europe ή όπως τα παγκόσμια και ευρωπαϊκά κοινωνικά φόρουμ, αναδεικνύουν αυτά τα προτάγματα. Δεν είναι υποτίμηση του ρόλου της εγχώριας οικονομικής και κοινωνικής ολιγαρχίας, είναι διεθνιστικό καθήκον. Η δε ρήξη θα πρέπει τουλάχιστον να μην είναι αδιανόητη και να αντικαθιστά την υποταγή σε περίπτωση που οι αγώνες δεν πάρουν τον καλύτερο δυνατό δρόμο. Το σύνθημα που μπορεί να συμβολοποιεί του αγώνες μας υπό αυτό το πρίσμα είναι “οι άνθρωποι και οι ανάγκες μας πάνω απ τα κέρδη τους”.

Σε μια περίοδο που εκτός της Αριστεράς ενισχύεται στην Ευρώπη και η Ακροδεξιά τα κινήματα δεν θα πρέπει να εγκαταλείπουν πεδία πάλης αλλά να διεθνοποιούν τους αγώνες τους και να δημιουργούν τους όρους που θα επιτρέπουν να οραματιζόμαστε πράγματι μια Ευρώπη των Λαών. Τα οράματά μας για μια διαφορετική Ευρώπη δεν αρκεί να είναι μια φαντασίωση της Αριστεράς και των κινημάτων, αλλά καλούμαστε στο τώρα να φτιάξουμε αυτές τις δομές και τις θεσμίσεις που θα μας επιτρέπουν να ζούμε ολοένα και πιο ελεύθερα.

Την Πέμπτη 2/4 στις 12.00 μ.μ. στην 314 η Αριστερή Ενότητα διοργανώνει αντι-μάθημα με θέμα: «Νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και παγκόσμιες κοινωνικές αντιστάσεις». Συζητάμε και διεκδικούμε το δικαίωμα μας να συμμετέχουμε στη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών των τμημάτων μας.