Πρόταση της Αρ.Εν. Φιλοσοφικής στη ΓΣ στις 18/3

Η νέα κατάσταση

Μετά τις εκλογές την 25^ης Γενάρη, παρατηρούμε την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι πολίτες με την ψήφο τους αποφάσισαν την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας και του αυταρχισμού της προηγούμενης Κυβέρνησης, ενώ έδειξαν την ανάγκη για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Βλέπουμε, έτσι, για πρώτη φορά να αναδεικνύεται πρώτο ένα κόμμα της Αριστεράς και να γεννιούνται νέες ελπίδες για την αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών. Είναι φανερό ότι η συγκρότηση μίας κυβέρνησης με ριζοσπαστικό πρόγραμμα ανοίγει νέες προοπτικές για τους υποτελείς, προκειμένου οι εργαζόμενοι, η νεολαία και η κοινωνία γενικότερα να αγωνιστούν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα να ακουστούν τα αιτήματα των κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων, όπως των προσφύγων, των μεταναστών, των κρατούμενων και της lgbtqi κοινότητας. Επιπλέον, στον οικονομικό τομέα, η νέα κυβέρνηση μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο προσπαθεί να διαπραγματευθεί με την υπόλοιπη Ευρώπη το χρέος, δίνοντας πολιτικές μάχες ενάντια στις αυταρχικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας, έχοντας παράλληλα την έμπρακτη στήριξη της κοινωνίας με τις μεγάλες συγκεντρώσεις στις πλατείες. Οι ίδιες οι κοινωνικές διεργάσιες, η οργάνωση των από κάτω σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, οι καθημερινοί μας αγώνες μπορούν να διευρύνουν την πολιτική ανατροπή που συντελείται και να μας απεμπλέξουν απ τα ασφυκτικά πλαίσια που μας επιβάλλονται.

Στο νέο μετεκλογικό τοπίο, στο οποίο όμως οι συσχετισμοί και οι αντιλήψεις παραμένουν λίγο-πολύ οι ίδιες εντός του πανεπιστημίου, ανοίγονται νέα πεδία και διευρύνονται τα περιθώρια για νέους αγώνες. Οι διεκδικήσεις του προηγούμενου διαστήματος πρέπει να μείνουν ψηλά στην ιεράρχηση, τόσο για την διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θα υλοποιήσει τις προγραμματικές της δεσμεύσεις σχετικά με την παιδεία, όσο και για την αναβάθμιση τους και την βήμα-βήμα επίτευξη στόχων, όπως π.χ. η καθολική μέριμνα. Οι όποιες δεσμεύσεις του νέου υπουργού για δικαίωση των αιτημάτων αγώνων του προηγούμενου διαστήματος δεν πρέπει να φέρει το φοιτητικό κίνημα σε αμηχανία αλλά αντιθέτως να απελευθερώσει μία δημιουργική δύναμη για ένα κίνημα οργανωμένο πάνω σε δημοκρατικές αρχές και θετικά προτάγματα. Σε αυτή τη διαδικασία νέες θετικές παραστάσεις νίκης στην καθημερινότητα μας μπορούν να να λειτουργήσουν καταλυτικά προκειμένου το Φοιτητικό Κίνημα να βρεθεί στο προσκήνιο των εξελίξεων. Παράλληλα μια προωθητική διεργασία για τον μετασχηματισμό του Πανεπιστημίου απαιτεί ένα νέο όραμα, τον στρατηγικό ορίζοντα του Πανεπιστημίου των Αναγκών. Σε αυτόν τον ορίζοντα φαντάζει επιτακτική η ενίσχυση της χρηματοδότησης των Πανεπιστημίων προκειμένου να αποκατασταθεί η αξιοπρέπειά μας και η κοινωνική δικαιοσύνη.

Για το φοιτητικό κίνημα

Συνεπώς, στο κατεξοχήν πεδίο δράσης μας, το πανεπιστήμιο, συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα μέχρι τώρα αιτήματά μας θέτοντας και νέες αιχμές για τις οποίες το φοιτητικό κίνημα καλείται να παλέψει. Ένα πανεπιστήμιο που απαντάει στις ανάγκες μας δεν μπορεί παρά να είναι δωρεάν και δημόσιο και να αποτελεί βασικό χώρο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης των φοιτητών και φοιτητριών και όχι απλώς ένα χώρο διεξαγωγής μαθημάτων. Το Πανεπιστήμιο οφείλει να εξασφαλίζει ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα και πτυχία και να καλλιεργεί την κουλτούρα της συλλογικής διεκδίκησης. Με αυτήν τη λογική, η ύπαρξη εργολαβιών θίγει τους τωρινούς και μελλοντικούς εργαζόμενους ενώ καταλήγουν να λειτουργούν υπονομευτικά για τα ιδρύματα, όπως συμβαίνει για πολλούς μήνες στην περίπτωση του καθαρισμού της σχολής, μετά τις απολύσεις των καθαριστριών. Η καθολική μέριμνα, επίσης με τη μορφή στέγασης, σίτισης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και παροχής συγγραμμάτων παραμένει πρώτιστο αίτημά μας, για ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς. Κανένα όριο φοίτησης δε μπορεί να γίνεται δεκτό, ο ρυθμός σπουδών δε μπορεί να επιβάλεται απ τα πάνω, καθώς κάτι τέτοιο όχι μόνο αποκλείει φοιτητές και φοιτήτριες αλλά καταλήγει να υπονομεύει και την ίδια την ακαδημαϊκή ταυτότητα. Πέραν αυτού, μιλώντας για δημοκρατία μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, διεκδικούμε τη συμμετοχή των φοιτητών και των φοιτητριών στη διαμόρφωση του γνωστικού τους αντικειμένου, των προγραμμάτων σπουδών και στη διοίκηση του Πανεπιστημίου από κοινού με εργαζόμενους και ΔΕΠ, αλλά και επιδιώκουμε τον εκδημοκρατισμό των συλλογικών διαδικασιών, όπως είναι οι συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου. Επιπλέον, ο ερευνητικός ρόλος του πανεπιστημίου δεν μπορεί να συγχέεται με ιδιωτικές πρωτοβουλίες και χρηματοδοτούμενα προγράμματα από εταιρείες, καθώς δεν πρέπει να προωθεί τέτοιου είδους συμφέροντα. Η πανεπιστημιακή έρευνα οφείλει να είναι στραμμένη στις κοινωνικές ανάγκες και τον παραγωγικό μεταχηματισμό.

Το φοιτητικό κίνημα έχοντας μια θέση προωθητικής κριτικής και μέα από τις συλλογικές του διαδικασίες, με την προϋποθεση πως θα εμβαθύνουν σε δημοκρατία, μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο για την διαμόρφωση μιας ριζοσπαστικής θέσμισης για το Πανεπιστήμιο. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να οικοδομήσουμε ένα φοιτητικό κίνημα όχι πια μόνο αμυντικό (ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλο) αλλά δημιουργικό. Οφείλουμε να ξαναδούμε το πανεπιστήμιο μέσα από το πρίσμα των αναγκών μας, διαχέοντας εκτός των άλλων παντού την δημοκρατία και μετατρέποντας τις συλλογικές μας δομές συζήτησης και απόφασης, τις γενικές συνελεύσεις, σε δημοκρατικό εργαλείο για κινηματικές περιόδους και διεκδικήσεις καθώς και σε μέσο γενικά για την οργάνωση της ίδιας μας της καθημερινότητας. Να λάβουμε λοιπόν άμεσες δράσεις για να πολιτικοποιήσουμε την καθημερινότητά μας, να επανασυστήσουμε την κοινωνική διάσταση του Πανεπιστημίου, να εμφυσήσουμε τις πρακτικές της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της ισότητας. Είναι διακύβευμα των καιρών άλλωστε, να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια διαλεκτική σχέση του κοινωνικού με το πολιτικό πεδίο, που θα λειτουργεί προωθητικά για την κοινωνία.

Για την προάσπιση του ασύλου

Η κατάληψη της Νομικής Αθήνας με τη μορφή που έχει πάρει τις τελευταίες μέρες, φαίνεται ολοένα και περισσότερο να προδίδει τα δίκαια διακηρυκτικά της αιτήματα, καθώς προβαίνει σε τραμπουκισμους και καταστροφές που τελικά αναπόφευκτα καταλήγουν στην υπονόμευση του πανεπιστημιακού ασύλου και των ίδιων των ιδρυμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ότι η παρούσα κατάληψη λειτουργεί υπονομευτικά, ως δείγμα των πιο σκληρών εξουσιαστικών, ιδιοκτησιακών αντιλήψεων, παράγοντας φόβο και αποκλεισμούς. Στη δική μας αντίληψη μόνο οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν να είναι εγγυητές της ύπαρξης του ασύλου και του Πανεπιστημίου ως ανοιχτού κοινωνικού χώρου και πυρήνα ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής σκέψης. Κάθε σκέψη για επέμβαση της αστυνομίας είναι κατάπτυστη. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο που φιλοδοξούν να παίξουν οι αστυνομικές δυνάμεις, ως αυτόκλητοι εγγυητές της “ομαλότητας” του Πανεπιστημίου. Τον πρώτο λόγο για το πανεπιστημιακό άσυλο τον έχει η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα η οποία δεν θα ανεχθεί καμία συνέχεια του δόγματος νόμος και τάξη μέσα στο Πανεπιστήμιο.

Σε μια περίοδο όπου το φοιτητικό κίνημα οφείλει να έχει ρόλο πρωταγωνιστή, βάζοντας τη δική του ατζέντα, παλεύοντας για τα αυτονόητα φοιτητικά δικαιώματα, συζητώντας για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας, οι φοιτητικοί μας σύλλογοι οφείλουν να παίξουν ρόλο πρωταγωνιστή, από κοινού με την αγωνιζόμενη κοινωνία.

Προτείνουμε:

• Κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας στις 19/3 μαζί με άλλους φοιτητικούς συλλόγους
• Συμμετοχή του συλλόγου στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις της 21^ης Μάρτη
• Παράσταση διαμαρτυρίας στην Κοσμητεία την Τρίτη 24/3 στις 12.00 για το ζήτημα της καθαριότητας
• Συμμετοχή του συλλόγου στις κινητοποιήσεις για την προάσπιση του ασύλου