Πίσω απ τις μυθολογίες του έθνους-κράτους

Ας μιλήσουμε λοιπόν για το θέμα των παρελάσεων, ενόψει της επετείου για το ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός ενάντια στο φασισμό και στην υποδούλωση το 1940. Ένα ΟΧΙ που πρέπει να είναι πάντα επίκαιρο με αφορμή και τους σημερινούς αντιφασιστικούς αγώνες, μέχρι την τελική ήττα του φασισμού και των μηχανισμών που τον αναπαραγάγουν. Ας κάνουμε λοιπόν μια ιστορική αναδρομή στην απαρχή της καθιέρωσης του θεσμού των παρελάσεων. Οι παρελάσεις λοιπόν καθιερώθηκαν θεσμικά στα φασιστικά καθεστώτα του μεσοπολέμου για να μπολιάσουν τη συνείδηση των ανθρώπων με την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού και να καλλιεργήσουν τη μισαλλοδοξία και τη βία. Στην Ελλάδα ο επικίνδυνος και φασιστικός αυτός θεσμός των παρελάσεων καθιερώθηκε με τη δικτατορία του Μεταξά και από τότε έχει μείνει στο απυρόβλητο από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις μέχρι τώρα.

Ποιός άνθρωπος αν ανατρέξει στα μαθητικά του χρόνια δε θυμάται την πίεση για τη συμμετοχή στη διεξαγωγή της μαθητικής παρέλασης. Χωρίς το θέμα των παρελάσεων να ανοίγεται ιστορικά στο σχολικό περιβάλλον οι μαθητές καλούνται να συμμετέχουν, ακόμη και αυτοί που συνειδητά απέχουν, για να «τιμήσουν τους αγώνες των προγόνων και το έθνος». Η τελευταία διατύπωση καθώς και η όλη αντιμετώπιση των παρελάσεων ως μία θεσμικά και εθιμικά κατοχυρωμένη διαδικασία φανερώνει πως το σχολείο λειτουργώντας ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους ενσωματώνει πτυχές του κυρίαρχου και σπάνια αναπτύσσει αυτόνομα μηχανισμούς αντίστασης. Αντίσταση, γιατί στη παρέλαση; Πρόκειται για μια διαδικασία που απαιτεί άβουλη υπακοή και στρατιωτική πειθαρχία και εναντιώνεται με κάθε τρόπο στα ιδεώδη της διεθνικής αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ελευθερίας και της πολυπολιτισμικότητας, ενώ παράλληλα εκκολάπτει και γεννά τον κοινωνικό ρατσισμό και την περιθωριοποίηση μαθητών λόγω του διαχωρισμού με βάση το ύψος, το φύλο, την καταγωγή.

Εκτός όμως από τις μαθητικές παρελάσεις δεδομένες κάθε χρόνο είναι και οι πομπώδεις στρατιωτικές παρελάσεις που θυμίζουν άλλες εποχές που ο φασισμός και τα μιλιταριστικά καθεστώτα κυριαρχούσαν. Το ελληνικό εθνικιστικό αυτό πανηγύρι με τα εμβατήρια, τις δοξολογίες και τα σύμβολα είναι μια τραγική και προκλητική εικόνα στον παγκόσμιο χάρτη, σε μια εποχή που ο δυτικός ιμπεριαλισμός με σκοπό την αύξηση και μόνο των κερδών του διεθνούς κεφαλαίου επεμβαίνει στρατιωτικά με στυγνό τρόπο σε ανεξάρτητες χώρες και προκαλεί φρικαλεότητες και καταστροφές. Επιπλέον με τις στρατιωτικές αυτές παρελάσεις δίνεται το ελεύθερο πεδίο στους φασιστικούς μηχανισμούς του στρατού να εκφραστούν δημόσια βλ. τα φασιστικά και ρατσιστικά συνθήματα που ακούγονται σε κάθε παρέλαση. Και όλα αυτά με τη συγκατάθεση του κράτους που νομιμοποιεί έτσι την εθνικιστική, νεοναζιστική και μισαλλόδοξη προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής και του ακροδεξιού χώρου δίνοντας το ηθικό έρεισμα σε αυτές τις ιδεολογίες και πρακτικές να συνεχίσουν να αναπαράγονται και να δρουν απροκάλυπτα. Η φασιστική αυτή παρωδία επισφραγίζεται με το πολυδάπανο της υπόθεσης, αφού για να πραγματοποιηθούν αυτές οι παρελάσεις απαιτούνται εκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία, σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός αφανίζεται με τη συνεχή εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών και μέτρων λιτότητας, πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί τουλάχιστον προκλητικό αφού αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δοθούν σε σημαντικότατους τομείς του κράτους που βρίσκονται υπό κατάρρευση, όπως η παιδεία και η υγεία.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή και προκλητική η ικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων να διασφαλίζουν τα απαιτούμενα χρήματα γι αυτό το σκοπό (όπως και για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς), ενώ ταυτόχρονα άλλοι τομείς του κράτους να υπoχρηματοδοτούνται και να βρίσκονται σε πλήρη κατάρρευση. Μια σαφής, λοιπόν εδώ σημείωση ακόμη και αν τα «λεφτά υπάρχουν» καμία ανάγκη για παρελάσεις δεν υφίσταται, ακριβώς γιατί η πολιτική προοπτική και οι «αρετές» που προωθούνται μέσα από αυτή τη διαδικασία παγιώνουν άρρητα ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις, είναι ένα μηχανισμός που υπό την αιγίδα του κράτους υποθάλπει αυτές τις πολιτικές.

Εμείς που αντιστεκόμαστε και εναντιωνόμαστε σε αυτές τις εθνικιστικές φιέστες που θυμίζουν άλλες εποχές, παλεύουμε για την κατάργηση των μαθητικών και στρατιωτικών παρελάσεων και αντιπροτάσσουμε την διδασκαλία από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια της πραγματικής ιστορίας βασισμένη σε πλουραλιστικές ιστορικές πηγές και όχι τη μονόπλευρη, στερεότυπη, ελλιπή και προκατειλημμένη, που διδάσκεται τώρα, βασισμένη στα συντηρητικά κατάλοιπα του παρελθόντος και με σκοπό την ανάδειξη του «έθνους».

Απέναντι στη συντήρηση, το φασισμό, το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τη βία εμείς παλεύουμε για μια απελευθερωμένη και χειραφετημένη κοινωνία με ελευθερία, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, ανεκτικότητα, συνεργατικότητα και ειρήνη!