Αριστερή Ενότητα Φιλοσοφικής

Το μάθημα αρχίζει με Άλφα
 Αντίσταση, Αλληλεγγύη, Αυτοοργάνωση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Διανύουμε τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ήδη πληθώρα φιλελεύθερων σχεδιασμών που πλήττουν το πανεπιστήμιο και την κοινωνία έχουν πραγματοποιηθεί.

Ασφαλώς το πρώτο και κυριότερο είναι η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, της οποίας τον δρόμο είχε ανοίξει η κυβέρνηση ΝΔ στην προηγούμενη θητεία της με το νόμο Διαμαντοπούλου και στην συνέχεια η απερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το πόρισμα Παρασκευόπουλου και το νόμο Γαβρόγλου. Η νέα Υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, είχε καταστήσει σαφείς τις προθέσεις της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και την εισχώρηση του ιδιωτικού κεφαλαίου σε αυτά, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο καθιστά το Πανεπιστήμιο μοχλό της οικονομικής ανάπτυξης του κράτους. Προκειμένου να συμβούν τα παραπάνω η κατάργηση του ασύλου αποτέλεσε το κύριο προαπαιτούμενο. Ενδεδυμένο με τον μανδύα της πάταξης της εγκληματικότητας, του ναρκεμπορίου και της ανομίας στους χώρους των πανεπιστημίων το νομοσχέδιο πέρασε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μεθοδευμένα θα λέγαμε από τη νέα κυβέρνηση καθώς οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν ήταν σε θέση να αντιδράσουν  άμεσα. Παρόλα αυτά η πορεία στα μέσα του Ιουλίου συσπείρωσε ένα συγκροτημένο μπλοκ φοιτητικού κόσμου που αντιλήφθηκε τη σημασία να μη μείνει αδρανείς απέναντι στις εξελίξεις.

Η βαρύνουσα σημασία του ασύλου έγκειται στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και απόψεων, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την υγιή κοινωνικοποίηση των φοιτητών. Είναι το μέρος όπου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαδικασίες, με κυριότερη αυτή των γενικών συνελεύσεων, αποφασίζουμε για τους όρους των σπουδών μας, διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας, αντιστεκόμαστε  στην εφαρμογή μέτρων που δυσχεραίνουν τις ζωές μας. Επιπλέον, το άσυλο ανήκει σε κάθε καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας του οποίου η φωνή δεν μπορεί να ακουστεί πουθενά αλλού εκτός από τους χώρους του πανεπιστημιακού ασύλου. Το άσυλο  είναι ο πυρήνας των φοιτητικών, λαϊκών και εργατικών αγώνων.

 Η επίθεση στο Πανεπιστήμιο δεν σταματάει όμως εκεί. Πάγια προβλήματα των φοιτητών/φοιτητριών παραμένουν αυτά της στέγασης, με μεγάλο ποσοστό δικαιούχων να μένει εκτός των φοιτητικών εστιών, της σίτισης και του προγράμματος σπουδών, που τείνει να εντατικοποιείται σταδιακά, καθιστώντας την παρακολούθηση πολλές φορές υποχρεωτική, στέλνοντας τον φοιτητή σε ένα κυνήγι σημειώσεων και παράλληλων συγγραμμάτων, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται οικονομικά και να μειώνεται ο ήδη ελάχιστος ελεύθερος χρόνος του. Όλα αυτά είναι ακόμα πιο έντονα για αυτούς που εργάζονται, έτσι ώστε να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Η επίθεση κλιμακώνεται με εξαγγελίες που στοχεύουν στην απαλλαγή των σχολών από κάθε είδους κινηματική αντίσταση, την δίωξη και την φίμωση όσων δρουν πολιτικά στις σχολές, συζητήσεις για επιβολή διδάκτρων ακόμα και σε προπτυχιακά τμήματα. Η διάταξη του  ‘ν+2 ‘ για τη γρήγορη περάτωση των σπουδών ενδέχεται να οδηγήσει σε ακόμη πιο εξαντλητικούς ρυθμούς φοίτησης, μαζικές διαγραφές και να πλήξει έντονα τους εργαζομένους φοιτητές, θέτοντας  περισσότερους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση και την γνώση.

Ταυτόχρονα, η υποχρηματοδότηση ευνοεί την εισχώρηση των εταιριών και του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσω εργολαβιών για έρευνα στο Πανεπιστήμιο, υποβαθμίζει σχολές με καθαρά θεωρητικό αντικείμενο και κατευθύνει την γνώση προς τις ανάγκες του κεφαλαίου και της αγοράς, γεγονός που  διαφαίνεται και από την παραδοχή της υπουργού παιδείας ότι «το πανεπιστήμιο αποτελεί πεδίο κερδοφορίας». Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας τείνει να καταργηθεί πλήρως.

Επιπλέον, στην σχολή μας με την διάσπαση του ΦΠΨ και παράλληλα με την ενσωμάτωση του ΤΕΙ Ψαχνών στο ΕΚΠΑ, δημιουργούνται τμήματα με ασαφή αντικείμενο και περιεχόμενο σπουδών. Αυτές οι εξελίξεις μας προβληματίζουν και μας οδηγούν στο να αμφιβάλλουμε για το αν όντως υπάρχει ενδιαφέρον για την ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών.

 Εν συνεχεία, εκτός του Πανεπιστημίου και σε άμεση σύνδεση με τον κοινωνικό ιστό θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη υπό το δόγμα της << Τάξης και της Ασφάλειας>>
   Η έντονη αστυνομοκρατία και η κρατική καταστολή ,που συνεχώς αυξάνεται , υπογραμμίστηκε με τις εκκενώσεις των καταλήψεων τον προηγούμενο καιρό με πρόσχημα και πάλι την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, της βίας και της ανομίας – όπως και στην περίπτωση του πανεπιστημιακού ασύλου.Η επίθεση στις γειτονιές και στην μαζική προσπάθεια για την επανοικειοποίηση τους μόνο την ασφάλεια και  την τάξη δεν επαναφέρει.
Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς και πάλι τις κινήσεις αυτές.
Η αποκέντρωση και η αποδυνάμωση του κινήματος –και των χώρων στους οποίους αυτό δρα— επιδιώκεται με κάθε μέσο. Ούτε τα ναρκωτικά, ούτε η εγκληματικότητα είναι μέρος της καθημερινότητας των διωκόμενων μεταναστών και λοιπών κατοίκων. Είναι εξάλλου γνωστό ότι οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων που έδιωξαν από τις γειτονιές δε θα βελτιωθεί στα «camps» και στα «hotspots».

Ακόμα, τα υψηλά ενοίκια και η βραχυπρόθεσμη ενοικίαση (Airbnb) αποτελούν πλέον ένα καθημερινό φαινόμενο με πολλές προεκτάσεις. Από το φαινόμενο αυτό επηρεάζονται οι πολίτες που αναγκάζονται να φύγουν από το σπίτι και τη γειτονιά τους επειδή τα ενοίκια ανεβαίνουν, ή επειδή τους διώχνουν(!) ώστε τα σπίτια να μετατραπούν σε χώρους airbnb, με τα ακίνητα να αποτελούν πλέον μεγάλο πόλο κερδοφορίας για τους ιδιοκτήτες και ταυτόχρονα μεγάλο πλήγμα για τους πιο αδύναμους οικονομικά, και για τους φοιτητές/ φοιτήτριες  από άλλες πόλεις, που δυσκολεύονται έτσι να βρουν στέγη.   

 Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν την τακτική της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας που ακολουθεί η ΝΔ με τον συνεχή υπαινιγμό της επιβολής της κανονικότητας και του δόγματος   ησυχία, τάξη και  ασφάλεια , την τάση παραγωγής πειθήνιων πολιτών και τους ταξικούς φραγμούς που επιθυμούν να βάλουν εντός- εκτός  πανεπεπιστημίου.

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ/ ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Αντιμέτωποι/ες με αυτή την κατάσταση, εμείς παλεύουμε για ένα Πανεπιστήμιο συνδεδεμένο με την κοινωνία.

Διεκδικούμε ανοιχτούς συλλόγους και διαδικασίες στις οποίες θα μετέχουν όλοι οι φοιτητές και όλες οι φοιτήτριες, συναποφασίζοντας για τις σπουδές και το μέλλον τους, με βασικότερο όργανο τις γενικές συνελεύσεις. Απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό και της λογικής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» όταν στοχεύεις σε μια επιτυχή καριέρα, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την συνεργασία των φοιτητών/τριών. Για εμάς το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης, όπου μέσω των σχημάτων και κυρίως των συλλογικών διαδικασιών διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.

Είναι ή θα έπρεπε να είναι επίσης ένας χώρος μάθησης και ουσιαστικής γνώσης, κοινωνικά χρήσιμης, όχι στείρας και μονόπλευρης. Ενώ παράλληλα απαντάμε στην εντατικοποίηση των σπουδών προτάσσοντας τη σημασία του ελεύθερου χρόνου, απαραίτητος για εμάς τους ιδίους και την ολόπλευρη καλλιέργεια αλλά και όλες τις δραστηριότητες που συμμετέχουμε όλοι και όλες ευρύτερα στην κοινωνία.
 Τελικός στόχος μας είναι επομένως η ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, με την ενεργή συμμετοχή του συνόλου των φοιτητών στα κοινά. Αγωνιζόμαστε για το Πανεπιστήμιο, όπου όλοι οι φοιτητές και όλες οι φοιτήτριες θα έχουν λόγο.

ΠΟΙΟΙ/ΠΟΙΕΣ   ΕΙΜΑΣΤΕ

Η Αριστερή Ενότητα(ΑΡ.ΕΝ) αποτελεί μια δικτύωση αυτόνομων σχημάτων στα πανεπιστήμια ολόκληρης της χώρας, προασπιζόμενη την ενότητα δράσης της αριστεράς απέναντι στην κοινή επίθεση που εξαπολύουν οι κυρίαρχοι. Παράλληλα, όμως, σε κάθε σχολή η ΑΡ.ΕΝ. εξειδικεύει τη δράση της ανάλογα με τα ιδιαίτερα ζητήματα του εκάστοτε κοινωνικού χώρου, μέσα από τις συμμετοχικές, αντιιεραρχικές διαδικασίες της.

Η δράση μας, λοιπόν εδράζεται στον  πανεπιστημιακό χώρο με μέριμνα πάντα τη σύνδεση των φοιτητικών αγώνων με τα ευρύτερα κοινωνικά επίδικα. Καθώς  βασική μας πεποίθηση είναι ότι το Πανεπιστήμιο πρέπει να συνδέεται με την κοινωνία, αφού και εμείς δεν είμαστε μόνο φοιτητές/τριες, αλλά έχουμε πολλαπλές ταυτότητες. Συνεπώς, πέρα από τα ζητήματα του  πανεπιστημίου, ενδιαφερόμαστε για το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα, μετέχουμε στο αντιφασιστικό κίνημα, στο φεμινιστικό και σχετικό με ζητήματα γύρω από το έμφυλο και lgbtq+ κίνημα, μας απασχολούν τα οικολογικά προβλήματα και κάθε άλλο κοινωνικό φαινόμενο που πλήττει τα δικαίωματά μας.

Όσον αφορά τον τρόπο που δρούμε προτάσσουμε τις οριζόντιες, πλουραλιστικές διαδικασίες τόσο των σχήμάτων μας όσο και του εκάστοτε Συλλόγου. Θεωρούμε ότι δεν οφείλουμε απλώς και  μόνο να διεκδικούμε, αλλά και να δημιουργούμε, δείχνοντας ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να κάνουμε όσα γνωρίζουμε. Για εμάς δεν υπάρχουν ειδικοί και ειδικές και υπό αυτό το πρίσμα εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες είμαστε οι καταλληλότεροι/ες να αναδείξουμε  τις ανάγκες μας αλλά και να βρούμε τρόπους επανοικειοποίησης της καθημερινότητας στους συλλόγους μας.   Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την αντιπληροφόριση και την αντίσταση σε κάθε λογής σχέδια των κυρίαρχων.

Τέλος, κρίνουμε αναγκαία τη συνεργασία με τα υπόλοιπα κομμάτια της αριστεράς. Στην σχολή μας μάλιστα τα τελευταία τέσσερα χρόνια συμμετέχουμε στις εκλογές από κοινού με τα σχήματα ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ. Δεν μένουμε όμως μόνο στην εκλογική συνεργασία, αλλά επιδιώκουμε μέσα από την καθημερινή  μας δράση να δημιουργήσουμε τομές με το παρελθόν προσπαθώντας να χτίσουμε μία συλλογικότητα που αντιλαμβάνεται τη νέα συνθήκη για τη νεολαία χωρίς τις παθογένειες που έχουμε συναντήσει.

Εν τέλει είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες που ενδιαφερόμαστε για την ποιότητα των σπουδών μας αλλά και συνολικά για όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Παλεύουμε για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας και την κοινωνία των ονείρων μας.