Αριστερή Ενότητα Φιλοσοφικής

11 ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΜΕΤΑ

11 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η ανάγκη να μην ξεχάσουμε γεγονότα σαν αυτό, παραμένει μεγάλη.

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο 15χρονος Αλέξης βρισκόταν στα Εξάρχεια με την παρέα του όταν μετά από έναν διαπληκτισμό που είχε με 2 αστυνομικούς, ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας τον δολοφόνησε στοχεύοντας με το όπλο στην καρδιά του. Στην αρχική μαρτυρία του μιλά για επίθεση, την οποία δέχθηκαν ο ίδιος και ο συνάδελφός του από παρέα 30 κουκουλοφόρων, που είχε ως αποτέλεσμα να πυροβολήσει δύο φορές στον αέρα και μια στο έδαφος, με την τελευταία των βολών να αποστρακίζεται
στο έδαφος και να χτυπά τον νεαρό στο στήθος.

Εμείς ξέρουμε οτι η σφαίρα του Κορκονέα δεν αποστρακίστηκε. Βρήκε αμέσως τον στόχο της.   Ο θάνατοςήταν ακαριαίος και η αντίδραση της κοινωνίας άμεση.

Με έναυσμα τη δολοφονία του Αλέξη, τον Δεκέμβρη του ‘08 δημιουργήθηκε ρήγμα στην ελληνική κοινωνία. Ένας ξεσηκωμός, μια συνολικότερη αντίσταση, ένα κίνημα που οδήγησε τον κόσμο στουςδρόμους ενάντια τόσο στην αστυνομοκρατία και την καταστολή όσο και στην παγκόσμια οικονομική κρίση και τη νεοφιλελευθεροποίηση της κοινωνίας.
Το κίνημα που συσπειρώθηκε έφερε στην επιφάνεια τη σαθρότητα και τις παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας εν γένει.
Η αφαίρεση της ζωής ενός παιδιού από ένα όργανο της ‘τάξης’ είχε ως αποτέλεσμα την αταξία και τη συλλογική αντίδραση και διεκδίκηση.

Όπως και τότε έτσι και σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φανερώνει τις επιθετικές και
αυταρχικές πρακτικές της ξεσπώντας σε βάρος του φοιτητικού συνδικαλισμού και της αγωνιζόμενηςνεολαίας. Τίποτα δεν άλλαξε στα χρόνια που μεσολάβησαν από τα γεγονότα του ‘08. Η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας εξαντλεί τις δυνάμεις της σε κατασταλτικές επιθέσεις των δυνάμεων ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ σε διαδηλωτές, σε ρίψη χημικών μέσα στα πανεπιστήμια, σε διώξεις και προσαγωγές σε χώρους διασκέδασης (σινεμά, κλαμπ), σε επιχειρήσεις-σκούπα σε προσφυγικές καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, και καθημερινή καταπάτηση του ασύλου (άνοιγμα πολιτικών
στεκιών στην ΑΣΟΕΕ).
Η βία που αντιμετωπίζουμε είναι βία που απευθύνεται σε κάθε άτομο και συλλογικότητα που σκέφτεται διαφορετικά, δρα διαφορετικά και δεν πειθαρχεί στο κυρίαρχο. Με πρόσχημα την ασφάλεια, κάθε μορφή αντίλογου και αντίστασης ποινικοποιείται.
Εν τέλει ποι@ νιώθει ασφαλής;

Έχοντας ως ορόσημο τα γεγονότα του ‘08, όπου ο κόσμος έδειξε φανερά την εναντίωσή του στα
τεκταινόμενα, είναι αναγκαίο να μην είμαστε αδρανείς, να αντισταθούμε στις πολιτικές των από πάνω, να διεκδικήσουμε τους όρους ζωής που μας αξίζουν. Βλέπουμε καθημερινά ολόκληρους φοιτητικούς συλλόγους να διαδηλώνουν, να παλεύουν με κάθε μέσο για να ακουστεί η φωνή τους, να παίρνουν διαρκώς αποφάσεις αγώνα ενάντια στα μέτρα που δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους.
Το ζήτημα των καιρών μας, είναι η αγωνιστική κινητικότητα να μη σβήσει, να μη σταματήσουμε να γεννάμε αντιπροτάγματα και να δημιουργούμε αναχώματα στις πρακτικές που μας φιμώνουν.
Να μη σταματήσουμε να παρεμβαίνουμε όσο αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
Η καταστολή και η πολιτική πειθάρχησης δεν θα περάσουν. Είμαστε αυτες/οι που δεν κουράστηκαν ακόμα. Θα μας βρίσκουν απέναντί τους σε κάθε τέτοια προσπάθεια μέχρι να ξαναχτίσουμε τηνκοινωνία των ονείρων μας. Έναν κόσμο που να μας χωράει όλες και όλους.
Να μην γίνει ο φόβος συνήθεια μας!

Ως Αριστερή Ενότητα Φιλοσοφικής, καλούμε στην πορεία στις 6 Δεκέμβρη, στη μνήμη της
δολοφονίας του Αλέξη από χέρι αστυνομικού, και στην ανάγκη για συλλογικό αγώνα ενάντια στην
προσπάθεια επιβολής της κανονικότητας που θέλουν.
Δεν ξεχνάμε και δε συγχωρούμε!